सुप्रसन्न सुप्रभात....

सकाळी जाग आली आणि पहिला प्रश्न ...
किती वाजले??
५.३५.
मग लगेच दुसरा प्रश्न??? पाऊस नाही ना?
अजिबातच नाही!!!
चला तयार झाले आणि जरा लवकरच बाहेर पडले. आल्हाददायक वातावरण...

 कुठेतरी सोनेरी केशरी ढगांचा पुंजका दिसतोय पण.... ढग काळे- पावसाळी!!!!

 थेंबथेंब पावसाला सुरूवात झाली. पण दोन मिनिटातच थांबला! म्हणजे सूर्य दर्शन होतं तेथपर्यंत मिळणार तर जायला!!!!

 थोडं उकडतंय! फिरायला येणाऱ्यांची संख्या पण कमी झाली आहे. तर पाच मिनिटे बाकावर बसले.

 इतका थंड वारा येत होता, खूप छान वाटलं!!

 पण... चालतांना तो जाणवत नव्हता. आज सूर्यदेवांचं दर्शन मात्र झालं नाही. पण जेथे सूर्योदय झाला तेथील ढग काही क्षण शुभ्र दिसले मग मात्र सगळीकडे पावसाळी ढग!!!!
जिमखान्यांवर मस्त हिरवे वेलवेटचे गालिचे अंथरलेत जणू!!!! समुद्राचे पाणी मात्र स्वच्छ वाटले! पण किनाऱ्यावर मात्र प्लास्टीक पिशव्यांच्या चिंध्या चिंध्या (रंगीबेरंगी) दिसत होत्या.

गावापेक्षा मुंबईत सगळंच बेगडी वाटतं

 पण वारा, पाऊस, पागोळ्या यांचे आवाज  यांची जाणीव तर सारखीच आहे नां?
शेतं नाहीत. आपल्या भागात पण सुंदर देवळं , तेथील घंटानाद,
झाडं- सगळीच माड, वड, पिंपळ उंबर, बदाम ...
फुलझाडं तर पुष्कळच
पाऊस जास्त झाला की होणारा चिखल....
आणि  सुंदर समुद्रकिनारा...
पहिला पाऊस पडतो तेव्हा येणारा मातीचा सुगंध!!!!
तो पण सारखाच
कोकीळेचे कूजन ऐकतोय!
सकाळी पाखरांची किलबिल...
कधीतरी दिसणारा पोपटांचा थवा...
कबुतरांचं गुटुर्रगुss
अजुनतरी आपण नशीबवान आहोत.
याचा अनुभव घेतोय.
है ना!!!!

।।उगवले नारायण।।

आज खूप दिवसांनी मॉर्निंग  वॉकला बाहेर पडले.

चौपाटीवर सळसळती तरूणाई कवायती करत होती. खूप छान वाटलं!!!
आपणही त्यातीलच एक व्हावे असे वाटले. पाच मिनिटे उभी राहिले आणि

 मनानेच त्यांच्यात सामील झाले.

 मग निघाले तर.... रस्ता पानांनी भरलेला!!!!
पुढे गेले तर पिंपळाची पानं काळी झालेली, सुकलेली त्यांनी रस्ता भरला होता!

 मग बदामाची पिवळी पानं, लाल बदाम, हिरवे बदाम रस्त्यावर पडलेले!!

 मुलांना हे फार प्रिय असतात बदाम!!!

 एकंदरीत पानंच पानं ,वाळलेली पडली होती रस्त्यावर!!!!!
पण जवळच कोकीळ गात होता.
छान वाटलं!!!!!!

जयाच्या रथा एकची चक्र पाही।
नसे भूमी आकाश आधार काही।।
असे सारथी पांगुळा त्या रथासी।
नमस्कार त्या सूर्यनारायणासी।।

उगवत्या सुर्याचे दर्शन घेतले. प्रखरच भासला.
एक क्षण सुद्धा बघता येत नव्हते. पण.... 

 त्याच्याभोवती जे थोडे काळे ढग होते ना!!!!
  ते डोंगराप्रमाणे भासले. आणि

 सुर्योदय जणू डोंगरातून झाला असेच वाटले.

गुंजा

 गुंजा 

आज सकाळी ११.०० वाजता मंदिरात जायला निघाले....
मस्त राधाकृष्णाचं दर्शन!!!
चरणामृत घेतलं!!!
आणि टेबलवर ठेवलेल्या रुमालाकडे लक्ष गेलं!

 त्यावर मस्त छोटसं मोरपीस, खाली बासरी, आणि चरणामृत असं भरतकाम केलेलं!!!!
मन प्रसन्न झालं तीर्थ घेतांना!!!!
समाधानाने बाहेर पडले.
वाटेत खूप गुंजा दिसल्या!

 लाल मोठ्या, लगेच गोळा केल्या.

 या गुंजा शाळेत असतांना कापसाचा ससा केला की त्याचे डोळे म्हणून लावत होतो.
मग झाडाकडे लक्ष गेलं!!!

ओह! हे का झाड गुंजांचं??

हं. याची पानं मोठी आहेत. अजून अर्धवट उघडलेल्या शेंगा आणि त्यात गुंजा पण दिसतायतं!!!

या गुंजांवरून एक आठवलं
* ती अगदी लंकेची पार्वती आहे,
अगदी गुंजभर सोनं नाही तिच्या अंगावर!!!!
(असं गरीब स्त्रीच्या बाबतीत म्हणत असत)
म्हणजे गुंज हे प्रमाण!!!!
तसं मला वाटतं की आयुर्वेदिक औषध बनवताना पण असं प्रमाण असतं!!!!
अजून एक लहान गुंजा असतात. त्या अर्ध्या लाल व अर्ध्या काळ्या रंगांच्या असतात.
★ लहान लालकाळ्या गुंजा असतात ना  त्याचा पाला गोड असतो.

 खायच्या पानामध्ये हरीपत्ती म्हणून वापरतात. मुखशुद्धी म्हणून.
चिंच, लालकाळी गुंज, सोनामुखी यांची पाने सारखीच दिसतात.
★चिंचेची पाने आंबट असतात.
★सोनामुखीची पाने - यांचा काढा उत्तम रेचक आहे.चव माहित नाही.

(या गुंजांच्या निमित्ताने लहान झाले आणि गुंजा गोळा केल्या.)

 

 

प्राणायाम:

प्राणायाम:

* असं म्हटलं तर खुुप काही मोठं वाटतं आणि आपण त्याकडे वळत नाही, शिकायला हवा- तज्ञांकडून, खूप वेळ पाहिजे, अशा सबबी सांगतो.
* तर बघूया आपल्याला जमेल असं,
लक्षपूर्वक श्वास घेऊ तेव्हा श्वास आत घेतला की 

पोट फुगलं पाहिजे, आणि श्वास सोडला की पोट आत गेलं पाहिजे.आपोआप दीर्घ श्वसन होईल- 

प्रथम १ किंवा २ श्वास घ्या. मग वाढवू शकता, किंवा दिवसभरात अधूनमधून करू शकाल.

  *   रोज नेमाने, निश्चयाने १० मि. स्वतःसाठी ठेवावीत. आणि जे जमेल ते करावे.

काल केलं नाही, आज कशाला????  उद्या बघू!!!!

असं कारण शोधू नये.

(उद्या नको, आजच करू आणि आताच करू म्हणावे)

* आंघोळीपुर्वी तेल लावावे व ५ मिनिटांनी आंघोळ करावी.
* आंघोळ झाल्यावर तीन वेळा तरी ॐ काराचा उच्चार करावा.
* जमल्यास दोन मिनिटे ध्यान लावण्याचा प्रयत्न करावा.
* योग्यवेळी पाणी प्यावे. थोड्या थोड्या वेळाने खावे.
* जमल्यास जीने उलट चढावेत. तसेच उलट चालावे.
* मांडी घालून बसावे. प्राण्यांसारखे चालावे.

चला मुंबईत

जेट एअर....

२४ जून २०१५

वेळ दुपारी २.३५

विमान सुरू झाले. रनवे वरून समोरच असलेल्या समुद्रावरून विमानाने उड्डाण केले. वरून छोट्या भासत आहेत इमारती! सगळं कसं हिरवंगार!!! आणि नंतर फक्त समुद्र!!!! 

आता तर समोरून ढग धावत आहेत.

त्याखाली ढगांचे शुभ्र पुंजके!

जणू काही कापूस पिंजून ठेवलंय!

 काळे ढग अजिबातच नाहीत!!!
विमानात मिळालेला खाऊ खावून झाला. विमान आणखीन उंचावर गेलंय

 पांढरा शुभ्र गालिचाच अंथरलाय जणू!!!!!
हे दृश्य कसं दिसलं माहित आहे ???

 जसं सिरिअल मधे देव बसलेत किंवा उभे आहेत असं दाखवतात ना!!!!

तसं दिसत होतं अगदी!!!
दूरवर निळी रेघ दिसत नाही फक्त पांढरे शुभ्र ढग!!! 

असं म्हणेपर्यंत दूरवर निळी रेघ आता उंचावर दिसत आहे.

फारच सुंदर आकाशाचा आकाशी रंग!!!

विमानाने थोडं वळण घेतलंय !!!

आलो मुंबईकडे......३.१०

खाली अजुनतरी ढगच आहेत!!! काळे विरळ ढग!!!!
सीटबेल्ट लावा अशी सुचना आली. पटकन बेल्ट बांधला लक्ष खालीच. कशी दिसते मुंबई????
खाली बऱ्याच ठिकाणी पाणी खरंतर चिखलच वाटत होता!!!! आणि इमारती??? तर .....
९०% इमारतींच्या गच्ची? निळ्यारंगाच्या!!! पाऊस आहे ना?? तर ताडपत्री घातली आहे या गगनचुंबी इमारतींवर सुद्धा!!!!
मग दिसलं विक्रोळीची गोदरेजची इमारत!!!!
मग खुप ट्रॅफिक!!!!!!  बेस्ट बसेस!!! मोटारगाड्या,
मुंबईची नीला रोहिणी- लोकलट्रेन

मेट्रो पण धावतांना दिसली. मग मेट्रो ची दोन स्टेशन्स!!!

आणि विमान उतरलंच!!!!
उतरतांना धडधडधडधड आवाज!!!
मस्त एक तासात मुंबईत!!!

मस्त सूर्यदर्शन!!!!

आज मंगळवार.....

घरातूनच मस्त सूर्यदर्शन झालं.

 मग म्हटलं चला जाऊया मागच्या डोंगरावर!!
छान पायऱ्या होत्या. हिरवागार डोंगर.... जो घरातून बघत होते तेथून चालतांना मस्त वाटत होतं,

 जास्वंद - वेगवेगळ्या प्रकारात, रंगात. तगर, ही मुद्दाम लावलेली झाडं, आणि इतर अनेक झाडं,
(फोटो काढले थोडे) डोंगरावरून दिसणारा दूरवर समुद्र, आमचं हॉटेल, स्विमिंग पुल, फार फार छान दिसत होतं!!!!

 पण....
अजून किती जाऊ???
मग उतरलो तो डोंगर!
मस्तच वाटलं!!!!
जो घरातून डोंगर बघत होते, तेथे आपण जाऊ शकतो.
हेच खूप आनंद देऊन गेलं!!!

आज घरातूनच सुर्यदर्शन.....

 मी कुठेही गेले, की जिकडे राहतो त्याला मी घर असंच म्हणते, चार दिवसाचं असलं तरी ते "आपलं" असतं, आपण तिथे राहत असतो ना !!!!
तर हे आमचं घर चौथ्या मजल्यावर आहे.....
त्यामुळे झाडाचे शेंडे अगदी नजरेच्या टप्प्यात आहेत. सळसळणारी झाडं , डोलणारी झाडं अगदी जवळून बघायला मज्जा येत आहे......

आज घरातूनच सुर्यदर्शन.....

गोवा....

आज अजिबातच पावसाळी वातावरण नाही, समोरच लांबवर डोंगरांची रांग!!!! खाली मस्त शेतं, कोलारू घरं, डाव्या हाताला जवळच डोंगर, तो पण हिरवीगार!!!!
लांबवर असणाऱ्या डोगरातून सुर्योदय....
मस्त आजूबाजूला हिरवी झाडी आणि सुप्रसन्न वातावरण.......
तरीही सूर्य एकदम क्लिअर नाही ना तर आजुबाजुला आहेत ढग पण तितके जाणवत नाहीत. पण सूर्यकिरणे अगदी घरात आली. घरातूनच सूूर्याला अभिवादन केले......

गुरूवार... रात्री..

 शयन आरतीला गेले इस्कॉन मंदिरात!

लवकर गेले तर दर्शन नव्हतं.
दर्शनाची वेळ - ८.५० ते ९.१०
दरवाजा बंद होता...

तोही इतका सुंदर आहे बघ.

आणि त्यानंतर झालेलं राधाकृष्णाचं दर्शन......
अहाहा!!!!!!
खूप खूप...
सुंदर
तेथून उठूच नये असं वाटलं
त्यांना night suit घालतात..
आणि शांत सुरात पेटी, मृदुंगावर

हरे रामा, हरे कृष्णा, हरे रामा हरे हरे,

हरे कृष्णा हरे कृष्णा कृष्णा कृष्णा हरे हरे

असं भजन म्हणतात.

गोवा..२२ जून

गोवा..२२ जून

आज उठले.... उजाडलंय !!! बघू होतंय का सूर्यदर्शन???
पाऊस नाही. पण!!!

 वातावरण मात्र पावसाळी!!!

 सूर्यदेवांचं आगमन कसं दिसणार????

 निसर्ग आपलं काम करतो़य... समुद्राकडून काळे ढग वेगाने पुर्वेकडे जाताना दिसत आहेत.
पण उजाडत आहेच. मधूनच येथूनच होणार सूर्यदर्शन असं वाटतंय!!!!
     पण तोपर्यंत खवळलेल्या समुद्राचं दर्शन घेतलं!!!!! आणि पक्षांचे आवाज ऐकते,

 कावळे कबुतरे, चिमण्या.... घरट्यातून बाहेर पडतांना बघितले.

 ते आमच्या घराच्या बाल्कनीतून खाली दिसत आहेत उडतांना.... मजा वाटत आहे
     आमचं घर डोंगरावर आहे आणि त्यातसुध्दा चौथा मजला.... त्यामुळे मस्त वाटतंय!!! माडाची झाडं सुद्धा अगदी खाली आहेत त्यामुळे त्याचा वरचा भाग कसा दिसतो ते दिसतंय!!!!
आणि मागे हा डोंगर अजून आहेच!!!

 गर्द दाट हिरवागार झाडं!!!!!

पुर्वेला डोंगररांग!!! समोर तळं, शेत, दूरवर रस्ता- त्यावरून गाड्या जातांना दिसत आहेत!!! वारे वाहत आहेत!!! झाडं डोलत आहेत!!!
   सात वाजत आलेत तरीही सूर्य दिसत नाही!

 बघू होतंय का सूर्यदर्शन!!!!!

मंगेशीदर्शन....

२२ जून

निघालो... मंगेशीदर्शन....

हायवेला ....
मस्त उघडलंय.. चाललोय....
थोडा थोडा पाऊस सुरू झालाय.. पण मस्त वाटतंय...वेगळ्याच भागात आलोय गोव्याच्या!!! जुनं गोवा, पण सुंदर मोठे रस्ते
आजुबाजुचा परिसर निसर्गसौंदर्याने नटलेला!!!
आलंच पणजी....
आज उन-पाऊस खेळ आहे बहूतेक!!!
जुनं गोवा- पोरणें गोयें
फोंडें
या दिशेला निघालोय!
आलोच मंगेशीला!!!
मस्त ताज्या बकुळीचा गजरा घेतला. आणि मंदिराच्या पायऱ्या चढायला सरूवात केली. अगदीच थोड्या आहेत पायऱ्या.
अहाहा!!!! फारच सुरेख मंदीर !!! निसर्गाच्या सान्निध्यात असलेलं मंदिर!!!!
परिसर सगळा हिरवाईनं नटलेला. असं वाटत होतं की मंदिर दुपारी बंद असेल का? म्हणून भराभर चालत होते. पण दर्शन दिवसभर रात्री १०.०० वाजता मंदिर बंद करतात. सराळी ५.३० वाजता मंदिर दर्शनासाठी खुलं होतं!!!!

                             प्रथम कालभैरवाचं दर्शन घेतलं! मग मुख्य मंदिरात गेलो.

                                            तर .... खूपच सुंदर दर्शन झाले मंगेशीचे!!!! 

                                                       शंकराचे मंदिर कसे असावे ?????
                                                       अगदी तसंच आहे हे मंदिर!!!!
आजुबाजुला सुंदर हिरवे डोंगर, सुंदर तळं, त्यात असलेलं सुंदर मंदिर, मोठी दीपमाळ...... यातच खरंतर रंगून गेले होते. मग शिवशंकराचे सुंदर दर्शन.
मंगेशीदर्शन दर्शन घेण्याची खूप दिवसांची इच्छा पूर्ण झाली. समाधानाने मंदिरात शांतपणे बसले.
मग बाहेर आलो तर कोकणचा मेवा खुणावत होता. चानडा असं पानाचं नाव आहे त्यावर कैरी, अगदी छोटे पेरू, अननस, कलमलं, भीमलं, पपई, फणसाचे गरे.... मनसोक्त खाल्लं!! ते देणाऱ्या प्रचला नाव तिचं अगदी प्रेमाने देत होत्या. काही माहिती विचारली तर सांगत होत्या.  मस्त!!!!!

उद्या ,२१ जून हा जागतिक योग दिवस आहे.

उद्या जागतिक  योग दिवस आहे.

आपले पंतप्रधान नरेंद्र मोदी यांच्या प्रयत्नाने सुरु झाला

बघूया सहज वेळात वेळ काढून काय करता येईल.

सकाळी जाग आल्यानंतर

२ तरी दीर्घ श्वास घेऊन ते प्रदीर्घ सोडा.
तळहातावर अलगद दाब द्या.
मळहातावरून हात फिरवत खांद्यापर्यंत आणा.
तळपाय थोडे घासा.
मळपायावरून पण हात फिरवत गुडघ्यापर्यंत आणा.
पोटऱ्यांना अलगद दाब द्या
गुडघ्यावरुन उलट-सुलट गोलाकार फिरवा.
तसेच पावलाला पण करा.
अंथरूणातुन उठल्यावर आळस द्या,
डावीकडे-उजवीकडे झुका
आता कवायतीचे हात करा १ समोर,वर, खांद्याच्या सरळ रेषेत.
बघा कसं ताजंतवानं वाटेल
करा सुरूवात रोजच्या कामाला.
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

जेव्हा आपण स्वस्थ बसतो,

 टीव्ही बघतो तेव्हा

 मधल्या ब्रेक मधे सहज करता येईल असे:-
★ दिर्घ श्वास घेणे, नुसते आपण कसा श्वास घेत आहोत याकडे लक्ष देणे.
★ मानेचे प्रकार-
* मान सावकाश डावीकडे, स्थिर मग सावकाश उजवीकडे परत जागेवर,
* उजवा कान उजव्या खांद्याला लावणे, डावा कान डाव्या खांद्याला लावणे.
* हनुवटी खाली टेकवणे,( मान  पुढे झुकवणे, मान मागे नेणे)
* मान मागे  न्या,गळ्यावरून दोन्ही हात वर खाली करा.

हाताचे प्रकार:
हात सरळ समोर आणा
मनगटातून पंजा खाली झुकवा, परत वर आणा
ताण आला पाहिजे.
आता मुठी वळवा आणि गोलाकार फिरवा, सुलट-उलट
तसंच खांदे गोलाकार फिरवा सुलट-उलट.
बसुनच कमरेपर्यंतचा भाग झुकवा,डावीकडे-उजवीकडे

आता पाय :
पाय खुर्चीच्या सरळ रेषेत सरळ वर मग खाली,
पाय सरळ रेषेत आणले की पावले वरखाली हलवावीत
पावले गोलाकार सुलट-उलट फिरवावीत.
हातापायाची बोटे गोलाकार सुलट-उलट फिरवावीत.
असे व्यायाम प्रकार सहज करता येतील.
(२० जून गोवा)

२० जून.... गोव्याला जातांना...

सकाळी ६.०० पुण्याहून निघालो,

 सातारा हायवे वरील दृश्य..... मस्त!!!!
पावसाळी ढग डोंगरावर उतरले होते,

 पुर्वेला जेथे सुर्योदय झाला तेथे फक्त केशरी, सोनेरी रंग दिसला काही क्षणच!!!
बाकी सगळीकडे पावसाळी वातावरण!!!
पण पाऊस नाही आणि सुर्यदर्शन ही नाही.. सगळीकडे डोंगर आणि उतरलेले ढग..... असं म्हणता म्हणता एकदम डोंगर आला आणि डोंगरावर गाड्या जात आहेत, अरे व्वा आपण पण जाणार तर या डोंगरावर,

 काळे ढग जेथे उतरले होते तेथे!!!!
आता पर्यंत खालुन वर बघत होतो ते आता वरून खाली बघणार.....
खुप मजा आली.......
हिरवागार डोंगर एकदम आमच्या स्वागताला समोर आला ना ते दृश्य .....
अप्रतिम!!!!...
आणि ते काळे ढग आमच्या गाडीसमोरून धावत होते!!! होते विरळच. पण ती मजा पण अनुभवता आली.
हायवे...

 मस्त रस्ते, स्वागताला डिव्हायडरला रंगीबेरंगी फुलझाडे, हिरवीगार झाडे, 

पावसाने भरलेलं आभाळ, मधेच पाऊस पडून गेलाय तेथे पुढे जाणाऱ्या गाड्या
स्प्रे पेंंटीग करतायत असं वाटतं.
उन पाऊस आता बघू इंद्रधनुष्य दिसतंय का??
प्रवास करतोय असं वाटतंच नाही, निसर्गसौंदर्याने नटलेला परिसर पाहतांना मन आनंदून गेलंय.
येथे गुलमोहर लालभडक आहे, लॅबर्नमची फुलं गुच्छांनी दिसत आहेत , झाडाच्या शेंड्यावर.
कण्हेरीची फुलं तीन-चार रंगात, मधेच पिवळी बिट्टीची फुलं....
असं वाटतंय जणुकाही सगळी फुलं आपलं स्वागत करत आहेत. 

जसे काही फ्लाॅवरपॉटमधे ठेवलेले गुच्छच.

भरपूर पाऊस...

आज जाग आली तीच बाहेर कुणाच्या तरी बोलण्याने, अरे दिंडीत गुडघाभर पाणी,

 नाना चौकात पण पाणी.....

मग काय बसले घरातच!!
हो पण लक्षात आलं की

 जागतिक योगदिन आहे २१ जूनला ...

 तर बघू काय करता येईल.अशी करू या सुरूवात!!!!

एखादे भजन लावावे

आणि...
टाळ्या वाजवाव्यात.
तळहाताचे प्रेशर पॉइंटना
दाब पडतो.

अलगद पायांची हालचाल करावी (नाचल्याप्रमाणे)
तळपायाला आपोआप दाब पडतो.

मान डोलवावी.
मानेचे व्यायाम होतात.

आनंदाने हात उंचवावेत
आपोआप हाताला व्यायाम घडतो.

मन शांत होते. मनात कोणतेही विचार येत नाहीत.

बसल्या बसल्या केव्हाही करू शकतो....

चेहऱ्याचे व्यायाम

* गाल फुगवा , तोंडाचा चंबू करून सावकाश ओठातून हवा सोडा,
आता फक्त उजवा गाल फुगवा , उजव्या बाजुने हवा सोडा
आता असेच डाव्या बाजुने करा
* डोळे बंद करा अलगद पापण्यांवर दाब द्या
* भुवया वर खाली करा.
* कानाच्या पाळ्यांची हालचाल करा.
कानाच्या पाळ्यांना हाताने दाब द्या, त्या अलगद ओढा.
गाल, कपाळ, डोके यावर बोटाने थापटा.
दोन्ही हात एकमेकांवर चोळा आणि ते चेहऱ्यावरून फिरवा.

चिंब भिजलेली सकाळ

 

   रात्रभर एका लयीत पाऊस पडत होता बहुतेक!

   सकाळी जाग आली, तर आहेच पाऊस!!!!!

(पावसाळा आहे केव्हाही येणारच ना पाऊस!!!)

रात्रभर पडत होता ना तर.....
मनात विचार आला फिरायला जायच्या वेळेपर्यंत थांबेल, घेईल थोडी विश्रांती!
मग सगळी कामं आटपली.
     खरंच थांबला की! मग निघाले,
हो पण ..... छत्री घेतली बरोबर,

 लोकलज्जेस्तव!!!!
असो, निघाले तर खरी....
छान प्रसन्न वातावरण !!!!!
जेमतेम नानाचौकात पोहोचले आणि रिमझिम पाऊस सुरू झाला, मग काय समोरच नाना चौक आकाशी उड्डाण पुलाच्या पा़यऱ्या दिसल्या. जिने चढायला सरूवात केली,

 ६० पायऱ्या. जिने चढत नाही ना कधी जास्त!!!
मग बघते तर माझ्यासारखेच चारपाच जण आहेत.
प्रथम फेरी झाली, आता दुसऱ्या फेरीला निरिक्षण केलं....

व्वा... मस्त स्वच्छ ओले रस्ते.

एवढ्या सकाळी वाहनांची, माणसांची गर्दी नाही. दूरवर नजर जात होती पहिला स्टेशनकडचा रस्ता, मग ग्रँटरोड ब्रीज, केनेडी ब्रीज, चौपाटी-गावदेवी कडे जाणारा रस्ता, ऑगस्ट क्रांती मैदानाकडे जाणारा रस्ता,

 नंतर ताडदेव रोड,
फारच छान वाटलं!!!!
आणि त्यातसुध्दा मजेचा भाग म्हणजे असा छान पाऊस, ओलसर वातावरण आणि 

आपण मात्र कोरडे, छत्री न उघडताच चालतोय!
       पाऊस होता बारीक बारीक ....
मस्त भरलेलं आभाळ, पडत असणारा पाऊस, झाडांचे दिसणारे शेंडे आणि

 लांबवर दिसणारा बाबुलनाथ मंदिराचा कळस!!!!!

ज्याचं मी रोज दर्शन घेते, आजही घेतलं दर्शन!!!
असं सुंदर दर्शन घेत आजचं मॉर्निंग वॉक झालं !!!!!
या स्कायवॉक २३जुलैै२०१४ रोजी सुरू झाला.

**********************************************************************************

"अधिकस्य अधिक फलं"

ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ...

     आज उठले आणि लगेच तयार झाले, बाहेर डोकावले, तर रिमझिम पाऊस!!!!!!
     काल ना झोपतांना मनात आलं....

 अरे उद्यापासून अधिकमास ना तर विष्णूसहस्त्र नाम ऐकू या उठल्याबरोबर!!!!!
आणि नंतर श्रीमन् नारायण नारायण हरी हरी हे भजन ऐकू.....

होतं ते चांगल्यासाठी होते

हो ना.....
तर बसले ऐकायला....
आणि हो तुम्हाला वाटेल मॉर्निंग वॉक?????
जाणार ना.... थोडा पाऊस कमी झाला की!!!!!

आज काय झालं ते करीनच तुमच्याबरोबर share

!!! ॐ नमो भगवते वासुदेवाय !!!

चला, आजचं मॉर्निंग वॉक सुरू करू. तुमच्याबरोबर च्या गप्पा राहिल्या होत्या,

 आणि माझ्याबरोबरचं तुमचं वॉक....
दहा वाजता बाहेर पडले, पाऊस पडतच होता,
अगदी बारीक !!!
पण छत्री उघडावीच लागली.
मग ओढणी, छत्री, पर्स, पिशवी असा जामानिमा सांभाळत बाहेर पडले.
ओलंचिंब वातावरण मस्त वाटत होतं... आता उन्हाळी फुलांचं सौंदर्य दिसत नाही पण... गुलमोहराला फुटलेली कोवळी पालवी,सगळी झाडं सुस्नात, आणि मॅचिंग सेंटरमधे पण दिसणार नाही इतके पानांचे मस्त रंग!!!!
असं बघत बघत गेले ....
राधा गोपीनाथ मंदिरात!!!
(इस्कॉन मंदिरात)
आज अधिकमास सुरू झालाय ना!!!!
माझं आवडतं ठिकाण!!!!
सुंदर दर्शनानंतर प्रसाद म्हणून छोटासा बेसन लाडू आणि
तीर्थ- जे भगवान श्रीकृष्णाचे चरणामृत ग्रहण केले.
अप्रतिम!!!!!
★ तारते ते तीर्थ...
★ प्रभूचं साक्षात दर्शन असा प्रसाद....
ग्रहण केला.
समाधानाने घरी आले.

★ आपण देवापुढे किंवा दानपेटीत पैसे ठेवतो..
. का माहिती आहे????
आपला पैशांचा लोभ कमी व्हावा म्हणून!!!

श्री कृष्ण गोविंद हरे मुरारी

हे नाथ नारायण वासुदेव

झाडाचं निरीक्षण सुरु असताना कोकिळेच कूजन ऐकू आलं
कालच कुणीतरी म्हणत होतं की आषाढ हा अधिक मास आला तर कोकिळा व्रत करतात


**********************************

सबकुछ.....

गाणी, संगीत .....

    बहुतेकांना सकाळी उठल्यावर रेडिओवरील गाणी ऐकायला आवडतात.
काहीजण, टेप, सीडी, मोबाईलवर सुध्दा गाणी ऐकतात.
• केव्हाही कोठेही गाणी ऐकता येतात.
• काम कंटाळवाणं असेल आणि गाणी ऐकत तेच काम केलं तर .... ते काम कधी संपतं ते कळतच नाही.
• काम कष्टाचं असो की कंटाळवाणं.....
आपण सुखात असो वा दुःखात, संगीत आपल्याला ते सर्व विसरायला लावतं
•  आपल्यातल्या नकारात्मक गोष्टी संगीतामुळे दूर होतात.
• प्रवासात, तर याच्यासारखा दुसरा मित्र नाही.
• ऋतू कोणताही असो, वेळ कोणतीही असो, गाणी ऐकणं या सारखं सुख नाही.
• संगीत ही आपल्याला मिळालेली अनमोल देणगी आहे.
• संगीतोपचाराने अनेक व्याधी दूर करता येतात.
• गेयता असल्यामुळे, आवड असल्यामुळे, शब्द पटकन लक्षात राहतात.
★तसंच जर आपण शांतपणे गाणं ऐकलं तर शब्द लक्षात राहतात.
• गाण्याचं शिक्षण झालं नसेल तरी पण आपण गाणं गुणगुणु शकतो.
• यालाच काहीजण
'बाथरूम सिंगर' आहोत आम्ही !!!!
असं म्हणतात.
• यापासुन आनंद मिळतो म्हणुन स्वतःपुरेसं तरी गाणं म्हणणारे, गुणगुणणारे असतातच.
• तर काहीजणांना सगळ्यांसमोर गाणं म्हणता येत नाही, म्हणून म्हणत नाहीत..
• यासंदर्भात एका व्यक्तीने सांगितलेलं पटलं- अनेक लोकांना गीताचे बोल माहिती नसतात. जे त्यांच्या कानावर शब्द पडतात तसेच ते म्हणतात. त्यामुळे अनेक लोक गाणं म्हण म्हटलं की म्हणत नाहीत.
• तसंच काहीजण गाणं शिकलेले असतात, तर ते कुठेही गाणं म्हटलं तर म्हणत नाहीत, घसा खराब आहे, गाणं पाठ नाही, मी असं कुठेतरी म्हणत नाही... वगैरे वगैरे कारणं सांगतात.
असो.....
हा विषय खुपच मोठा आहे पण सहज सुचलेलं तुमच्याबरोबर शेअर केलं.

आला आला वारा संगे पावसाच्या धारा

आज सोमवार.....

नव्या आठवड्याची सुरूवात!!!!
सकाळी लवकरच जाग आली, बाहेर डोकावले. पाऊस पडत नव्हता,
 पण केव्हाही पडेल असंच वाटत होतं!!!!

 पण जाऊ या तर खरं, म्हणून पटकन तयार झाले, आणि निघाले.

     मस्त वाटत होतं!!!

 लक्ष आकाशाने वेधलं, सुंदर आकाशी रंग!!!

 सूर्यदेवांचं आगमन व्हायला बराच वेळ होता ना!!!! पण हे पिवळे दिवे रस्त्यावरचे नसते तर.....
अजूनच, छान वाटलं असतं.    है ना !!!!!
असा विचार करत न्हाऊन निघालेली धरित्री बघत पूढे गेले... आणि दिवे बंद झाले..
काही क्षणच हा आकाशी रंग enjoy केला.... आणि पावसाळी ढग दिसू लागले!
     लाटांचा संथ लयीतला आवाज ऐकत, पुढे निघाले आणि

 कुणी स्प्रे उडवावा इतक्या कळतनकळत पावसाला सुरूवात झाली!!!
चला आलंच की मरीनलाइन्स!!!
रेल्वेत बसले उतरल्यानंतर मात्र मस्त पावसाला सुरूवात झाली.

 भिजत, मनात गाणं गुणगुणत...

(रिमझिम के गीत...) येत असतांनाच या गुणगुणणाऱ्या मनाला ब्रेक लागला!!!!

 एक मध्यम वयाची बाई, स्वतःची साडी, छत्री सावरत मला प्रेमाचा सल्ला देत होती-

 ' बाय हा पाऊस लय वाईट, छत्री घ्यावी बाहेर जातांना '

"हं" असं म्हणत आले घरी, तेव्हा पूर्ण भिजले होते.

 मस्त गरम कॉफीचा आस्वाद घेतला!!!!

११ जून गुरूवार २०१५.

आज लवकरच जाग आली. पाऊस पडत होता, 

जावं की न जावं??? 

 या विचारात दोनचार नित्याची कामं केली, तोपर्यंत रोजची फिरायला जाण्याची वेळ झाली. पाऊस थांबला होता, लगेच बाहेर पडले, आभाळ पूर्ण भरलेलं!!!!!

समुद्रकिनारी आले तर ....

लाटांचा आवाज, पावसाने भरलेले ढग, आणि त्याचीच छाया पाण्यावर..... पाणी काळसर-गढूळ दिसत होतं. मरीन ड्राइव्हला लाटा किनाऱ्यावर आपटत होत्या, आणि ते उसळून फेसाळणाऱ्या लाटा पहायला मस्त वाटलं

मस्त समुद्रदर्शन

काही लोकांच्या हातात छत्र्या होत्या. मनात विचार आला की काय उपयोग छत्रीचा समुद्रकिनारी????
इतक्या वाऱ्यात फक्त छत्री सांभाळायची तारांबळ होणार!!!!!
तर.. रेनकोट असेल तर ठीक नाहीतर भिजायचं मस्त!!!!!
आणि नसेल भिजायचं तर...

 घरातून मस्त गरम गरम चहा कॉफी घेत आनंद घ्यायचा पावसाचा!!!!!

 है ना.....

(पावसाळाच आहे येणारच पाऊस कोणत्याही वेळी)

हो ना.....

आदर्शवादी नेता

श्री. विठ्टलभाई जे. पटेल

बॅरिस्टर अॅट द लॉ.

जन्म: २७ सप्टेंबर १८७३.
         नडियाद येथे
मृत्यू: २२ ऑक्टोबर १९३३.
        स्वित्झरलँड येथे.

माझी जागा माझ्या देबांधवांशसांगाती।

     भारताचे निष्ठावान सुपुत्र,

विधानसभा पंडीत, झुंझार देशभक्त, मुंबई नगरपालिकेचे अध्यक्ष- १९२४-२५.
आणि मध्यवर्ती विधिमंडळाचे पहिले लोकनियुक्त अध्यक्ष १९२५-१९३०.
या नगरीची आणि राष्ट्राची त्यांनी जी थोर बहूमोल सेवा केली

 तिच्या गौरवार्थ हा पुतळा सार्वजनिक वर्गणीतून उभारण्यात आला.
पुतळ्याचे अनावरण:
२ जानेवारी १९५१ रोजी
लोकसत्ताक भारताचे राष्ट्राध्यक्ष ,

 नामदार, डॉ. राजेंद्र प्रसाद यांनी केले.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
     एवढी माहिती या पुतळ्याच्या खाली मराठी गुजराथी, इंग्रजी भाषेत लिहिली आहे.
(चौथ्या बाजुला काय लिहिलं आहे ते मात्र कधी बघितलं नाही)
तर यांचे व्यक्तीमत्व मला तरी ऋषीतुल्य वाटते, त्यांनी देशासाठी इतके थोर कार्य केले की सार्वजनिक वर्गणीतून पुतळा उभारण्यात आला. पुतळा थोडा उंचावर वाटतो.

मनःपूर्वक वंदन या देशभक्ताला

असे आदर्शवादी नेते आता होतील का????

काही सेवा....

• एक पारसी व्यक्ती भटक्या कुत्र्यांच्या डोळ्यात मलम घालते.

• एकजण पोपटांसाठी, 'कांग' हे धान्य, भिजवलेली चणाडाळ, कच्चे पेरू मिरच्या घालते.

 ( रोजच त्यांच्या गॅलरीजवळ आठ दहा पोपट येतातच.)

• चौपाटीवर पक्ष्यांना पाणी ठेवलं जातं, त्यासाठी खास सिमेंटचे भांडे रस्त्यालाच चिकटून केलंय.

• रस्त्यावरील झाडांना खत घालतात.

• दुकानदार आपल्या दुकानासमोरील सार्वजनिक झाडांना पाणी घालतात.

• मॅरॅथॉन रेस असते ना त्यावेळी धावणाऱ्यांसाठी --
पेन किलर स्प्रे, एनर्जी ड्रिंक, पाणी->या बाटलीचे झाकण उघडून देतात; एनर्जी बार देतात. धावणाऱ्यांना प्रोत्साहन मिळावे म्हणून आता थोडंच अंतर राहिलंय, असं सांगतात, टाळ्यांनी स्वागत करतात.

• कोकणात एक आजोबा उन्हाळ्यात अंगणात,
येणाऱ्या-जाणाऱ्या वाटसरूंसाठी माठात पाणी आणि बाजुलाच गुळाच्या खड्यांचा डबा ठेवतात.

अशा अनेक गोष्टी अनेक लोक करत असतात.

जर तुमच्या माहितीत अशा सेवा असतील तर सांगा.

रानगवे पाणी पिताना

ताडोबा...२५ जानेवारी २०१५ ......

     सुप्रसन्न सकाळ!!!!!

जंगलात जाण्याचा पहिलाच अनुभव!!!!
खरंतर वाघ बघण्याची उत्सुकता!!!!
     आणि एक सुचना मिळाली.....

 आपण जंगलात जात आहोत, निरनिराळे पक्षी, त्यांचे आवाज, जंगलातला वेगळा वास अनुभवा...

.त्याचा आनंद घ्या!!!!

या सुचनेमुळे एक नजर मिळाली की फक्त वाघ नाही तर इतर गोष्टीतला आनंद आपण नक्कीच मिळवू शकतो.....
तर सकाळी ८.०० च्या दरम्यान एका पाणवठ्याजवळ एक रानगव्याचं कुटुंब पाणी पिण्यासाठी जात होतं, आणि कुटुंब प्रमुख आपलं कर्तव्य करत होता.
     तो आजुबाजुला शोधक नजरेनं बघत होता, काही धोका नाही ना?????

माझं कुटूंब सुरक्षित आहे ना !!!!!

सगळ्यांचं पाणी पिऊन झाले सगळे बाहेर आले मग हा गवा पाणी प्याला.
यात महत्वाची गोष्ट ही की यातील लहान पिल्ले मध्यभागी ठेऊन सगळे चालत होते.
(हे रावगव्याचं कुटूंब चांगलं १५ जनावरांचं तरी होतं.)
जंगलातला हा क्षण नेमका अनुभवता आला.कारण नेमक्या वेळीच आमची जीप तेथे होती.

प्रवास,

काल मी रेल्वे प्रवास केला. तर .....

कुर्ला येथे एक बाई, साधारण माझ्याच वयाची, शेजारी बसली. घाटकोपरला एक आजी, सून चढले आणि त्यांची छोटी असेल १२-१३ वर्षाची, ती मात्र खालीच राहिली. ती चढण्यापुर्वीच गाडी सुरू झाली, त्या अपंगांसाठीच्या असलेल्या डब्यात आणि आम्ही महिलांच्या डब्यात, पण मधे जाळी असल्याने बायका आपापल्या परीने काही सुचना करत होत्या......
     आता कुर्ला ते घाटकोपर मी आणि माझ्या शेजारी बसलेल्या बाई एकही शब्द बोललो नव्हतो. पण या घटनेनंतर मात्र आमच्या गप्पा खूप रंगल्या. जणू आमची ओळख खूप दिवसांची आहे आमच्या व्यतिरीक्त तेथे कोणीही नाही  विचारांची अनुभवांची मस्त देवाण घेवाण झाली. आणि त्या उल्हासनगरला उतरल्या.
त्या नेव्हीमधे नोकरी करतात
तर या गप्पांमधून त्यांच्या माझ्या संवादातून मस्त विचार समोर आले ते तुमच्याबरोबर शेअर करते.
( कोणताही घरचा, ऑफिसचा, नातेवाईक, कोठे राहता??? असे कोणतेही विषय नव्हते)

 काही विचार 

★ चूक झाली तर मान्य करा...
★ समोरच्याचे मत विचारात घ्या...

★ चांगल्या कामाची स्तुती करा.
★  आभार मानायला विसरू नका...
★ मी ऐवजी आपण शब्द प्रयोग करा...
★ सतत हसतमुख रहा.
★ दुसऱ्यातील चांगले गुण ओळखा...
★ कुणाच्याही व्यंगावर हसु नका...
★ स्वतःची कुवत व ताकद ओळखा...
★ टिका तक्रार यात वेळ घालवु नका...
★ कृती पुर्व विचार करा.

★ लोकांच्या खांद्यावर अपयश लादू नका...
★ क्रोधावर नियंत्रण ठेवा...
★ मैत्री भावना कायम मनात राहु दे....
★ नेहमी खरे बोला..
★ इतरांना चांगली वागणूक द्या....
★ विचार करून बोला...
आणि अजून बरंच काही

आमची 'भेट'ही मस्तच झाली.

मस्त..... इंद्रधनुष्य!!!!

     आज जरा लवकरच बाहेर पडले. मस्त गार वाऱ्याच्या झुळका स्वागत करत होत्या.
आकाशाकडे बघितलं, तर...
खूप भरलेलं आभाळ. म्हटलं आला पाऊस तर भिजूया!!!
   वाऱ्याने डोलणारी झाडं/पानं, आता कुठेतरी दिसणारी लॅबर्नमची फुले, गुलमोहोर असं बघत बघत चालत असतांना लक्ष पूर्वेकडे गेलं तर पावसाळी काळे ढग पुंजक्यांनी दिसत होते ,म्हणजे आज सूर्यदर्शन नाही होणार असं वाटलं!!!
पण थोडं पुढे आले तर झाडाआडून सुर्यदर्शन झाले, मग पुन्हा सुर्यासमोर काळे ढग आले.
      चर्नीरोड स्टेशनसमोर आले लक्ष समुद्राकडे होतं, कारण पाणी गढूळ दिसत होतं, लाटांचा आवाज मात्र येत होता, आकाश भरलेलं!!!!

आणि तेवढ्यात आकाशात इंद्रधनुष्य....दिसले,

ते पाण्यातून दिसले तेथे एक बोट होती, आणि कोठपर्यंत तर मलबार हिल पर्यंत ते दिसत होते. अगदी चित्रात दिसतं ना तसंच दृष्य!!! खूप खूप आनंद झाला!!! हे दृश्य ५ मिनिटे होते ते बघत उभी राहिले. मग मात्र सुर्यदेव दिसू लागले.

कधी बघायला मिळेल इंद्रधनुष्य???? असं वाटलं होतं!

पण पावसाच्या सुरूवातीलाच सकाळीच लवकर गेल्यामुळे इंद्रधनुष्य दिसले.

हृद्य दर्शन..... सृष्टीच्या चमत्काराचं!!!!!

नवी सुरुवात

आज जून महिन्याच्या दुसऱ्या आठवड्याची सुरूवात....

 कालच झालेल्या पावसाने सगळीकडे प्रसन्न वातावरण. झाडं तर इतकी मस्त न्हाऊन निघाली आहेत!!!

 कुठेही पानांवर धूळ नाही. रस्ते स्वच्छ झालेत, समुद्रावरील वाळू घट्ट बसली आहे, 

सगळे पुतळे पण स्वच्छ दिसु लागले.

 मस्त गार वारा आणि मन मोहून टाकणारे मस्त वातावरण!!!

हृद्य दर्शन..... सृष्टीच्या चमत्काराचं!!!!!

आज मात्र पावसाळी वातावरण नाही.
     सूर्यदेव मात्र प्रखरच भासले, तरीही झाडाझाडा आडून होणारे दर्शन घेतले.
ते दर्शनही आवडून गेले.

मान्सुनचे आगमन!!!!!

आज ७ जून !

ज्याची  आपण आतूरतेने वाट पाहत होतो त्या .....

मान्सुनचे आगमन!!!!!

रविवारची संध्याकाळ!!!!
आणि पावसाला सुरूवात झालीय....

आभाळ भरून आलंय आणि पाऊस पडू लागला आहे.... मातीचा सुगंध येतोय....

वीजा चमकत आहेत, ढगांच्या गडगडाटासह / वाजतगाजत पावसाचं आगमन झालेलं आहे!!!!!

     चला मस्त कॉफी घेऊया

सगळ्यांबरोबर मस्त गप्पा, पहिला पाऊस, या पावसात भिजलेले आपण हा दुग्धशर्करा योग कसा सोडायचा????

 है ना!!!!

६ जून ,प्रवासातील सुर्यास्त

सोलापूर पुणे येथील सुर्यास्त!!!!

कुठे बुडाला पलिकडे तो सोन्याचा गोळा.....

गलांडवाडी या गावाजवळ पोहोचलो आणि मस्त सुर्यास्त बघायला मिळाला. आकाश एकदम स्वच्छ होते. सुर्यास्ताची वेळ जवळ आली, प्रवासातील सुर्यास्त बघण्याची मजा काही वेगळीच असते.
कधी तो झाडात लपतो, कधी डोंगरावर दिसतो, कधी डावीकडे दिसतो तर कधी आपल्या अगदी गाडीसमोर!!!!
चालत्या गाडीतून फोटो काढणं थोडं त्रासाचच होतं, पण डोळ्यात साठवून ठेवायचा.

 तर.....
प्रथम छान सोनेरी रंगाचा गोल दिसत होता. आणि जसे सात वाजत आले, तो लाल रंगाचा दिसला सुंदर बघत राहावा असा, नजरेत साठवत असतांनाच  क्षणार्धात दिसेनासा झाला..
तरीही आकाशात सोनेरी रंग थोडासा दिसत होता.
पुढे पंधरा ते वीस मिनिटे सोनेरी लाल आकाश दिसत होते.

५ जूनची सकाळ……

५ जूनची सकाळ……

आली लहर.....केला कहर....

     आज ना सकाळी उठले आणि म्हटलं चला आज खंडाळा घाटातला बघू कसा असतो सुर्योदय!!!!!
      घरातून बाहेर पडले तर मस्त पावसाळी वातावरण!!!!
मुंबई पुणे टॅक्सी केली आणि निघाले. सुंदर निसर्ग, मस्त पावसाळी वातावरण मोकळा रस्ता.....

आणि जणु चंद्रच वाटावा असा सूर्य!!!!

अशा वेगळ्याच भासलेल्या सुर्याला अभिवादन केले.

नाना - जगन्नाथ शंकरशेठ

 

 

 

                      प्रत्येक व्यक्तीनेच यांना ओळखायला हवं. आणि मुंबईकरांनी तर नक्कीच!!

                                         नाना - जगन्नाथ शंकरशेठ

      आधुनिक मुंबईच्या शिल्पकारांमध्ये यांचे स्थान आहे. त्यांनी शिक्षणाच्या सर्व शाखांसाठी अत्यंत परिश्रम घेतले. रेल्वे सुरू करण्यात , बँका स्थापन करण्यात त्यांचा सहभाग होता.
समुद्री वाहतूक सुरू करणे, विहार तलावातून पाणी पुरवठा, राणीची बाग, म्युझिअम त्यांनीच सरू केले इत्यादी इत्यादी.....

तर यांच्या पुतळ्याविषयी....
नाना चौक, ग्रँटरोड येथे त्यांचा सुंदर पुतळा उभारला आहे. याचे वैशिष्ट्य म्हणजे पुतळ्याला वरून छान आच्छादन आहे.
(त्यामुळे कावळे, कबुतरे पुतळ्यावर बसत नाहीत)
त्यांच्या जन्म व मृत्यू एवढीच नोंद आहे. 
     त्यांच्या कार्याचा उल्लेख असणारा कायमस्वरुपी फलक जर असेल तर .....
पुढील पिढिला सुद्धा या मुंबईच्या शिल्पकाराचे स्मरण राहील. या त्यांच्या पुतळ्यामुळे दररोजच या दानशूर, लोकहितासाठी झटणाऱ्या मुंबईच्या शिल्पकाराचे दर्शन होते.

या पुतळ्याचे अनावरण
मा. बाळासाहेब ठाकरे यांच्या हस्ते २६.०७.१९९५ रोजी झाले.

नानांचा जन्म- १०.०२.१८०३
            मृत्यू - ३१.०७ १८६५.

      तसंच हा सुंदर रेखीव नेटका पुतळा ज्यांनी बनवला त्या कलाकाराचा जर उल्लेख
असता तर फारच छान झाले असते.

आम्ही आमचं भाग्य समजतो की अशा थोर व्यक्तीचे नाव असलेल्या, म्हणजे नाना चौक येथे आम्ही राहतो.
( आमच्या वाडीच्या शेजारीच त्यांचे निवासस्थान )

                                                        ===~===~•~===~===

प्रवासातील सुर्योदय आणि सुर्यास्त

सोलापूर

प्रवासातील सुर्योदय.....

     अक्कलकोटला निघालो. रात्री१०.४५ च्या रेल्वेने!!
सकाळी लवकरच जाग आली. गाडीने कुर्डूवाडी स्टेशन सोडलं, आणि सुंदर सुर्योदय बघायला मिळाला. छान सोनेरी केशरी आकाश, सुंदर हिरवी धरित्री, आणि उगवत्या सुर्याचे दर्शन!!!!!
सुर्योदय ६.१० च्या दरम्यान झाला पण.... पुढील १० मिनिटातच त्याच्याकडे बघता येत नव्हतं इतका तो प्रखर झाला.

तेवढ्यात विरूद्ध बाजूने रेल्वे आली तर तिच्यामधून दिसणारा
 नुसता तेजाचा धावणारा गोल मस्त दिसत होता, झाडाझाडातून पण मस्त दिसत होता.
उगवत्या सुर्याचे दर्शन घेऊन अक्कलकोटला पोहोचलो.
 स्वामींचे दर्शन छानच झाले. संध्याकाळी सिद्धेश्वर मंदिरात जायला निघालो.


 आता प्रवासातील सुर्यास्त.....

एस.टी.मधून बघत होते. पण बसच्या काचेतून सुद्धा सुर्याकडे बघता येत नव्हते.
इतका तो प्रखर होता.
कधी डावीकडे तर कधी उजवीकडे, तर कधी को बसच्या अगदी समोर दिसत होता.
 पण प्रखरच!!!
सोलापूरला बसमधून उतरलो....
.....मावळत्या दिनकरा...
अर्घ्य तुज दोन्ही करा
 या ओळी सहजच ओठांवर आल्या.
वा!!! काय सुंदर दिसत होते मावळत्या सुर्याचे दर्शन!!!!

बघत रहावे असे!!!

 केशरी-सोनेरी गोल, नुसत्या डोळ्यांनी पहाता येत होता.
आकाश सुद्धा केशरी-सोनेरी दिसत होते.
आणि बघता बघता....
कुठे बुडाला पलिकडे तो
सोन्याचा गोळा!!!

दान.....

विद्यादान हे अन्नदानापेक्षा मोठे आहे.

 कारण अन्नाने क्षणिक तृप्ती मिळते, तर विद्येने जीवनभर आनंद मिळतो.

     मला वाटतं पुर्वी गुरूगृही राहूनच विद्याग्रहण होत असे
त्याचे पैसे देण्याची पद्धत नव्हती. त्यामुळेच त्याला विद्यादान म्हणत असतील.

★ दानाच्या बाबतीत असं म्हणतात की एका हाताने दिलेले दान दुसऱ्या हाताला कळता कामा नये.

★दान नेहमी सत्पात्री करावं

★ दानामुळे कुणाला पंगू करू नये. मिंधे करू नये.

★ आपल्याकडे आहे त्यातील उत्तम द्यावे. भरभरून द्यावे.

★ दानशूर म्हटलं की पहिलं नाव कुंतीपुत्र कर्णाचं येतं.

★ हिंदू संस्कृतीत, कन्यादान सालंकृत कन्यादान,
गोदान, सालंकृत गोदान मानते.
* भूदान , श्रमदान

* नव्या विचारात दान संकल्पना बदलली, 

काळाच्या गरजेप्रमाणे-

रक्तदान, नेत्रदान, अवयव दान, देहदान....

ही दानं जास्त महत्त्वाची वाटतात.

     तर मला वाटतं दान म्हणजे जे मोल घेऊन, पैसे घेऊन केलं जात नाही ते!!!!

म्हणजे शिकवणी घेतली पैसे घेऊन तर ते दान होत नाही.
त्याला विद्यादान म्हणत नाहीत.

तसंच अन्नाचं!!!!
जर पोळी भाजी पैसे घेऊन करून दिली, खानावळ चालविली, किंवा तत्सम खाद्यपदार्थ बनवून दिले आणि पैसे घेतले तर ते दान होत नाही. त्याला अन्नदान म्हणता येत नाही.

तर देवासमोरील पेटीत पैसे ठेवतांना लोक आजुबाजुला बघतात कोणी बघत आहे का आपल्याकडे????
तर अशा दानाला दान म्हणता येईल का?????

किंवा एखाद्या व्यक्तीला पोटभर खायला दिलं, उन्हाळ्याच्या दिवसांत सरबत दिलं, आणि त्याचा गाजावाजा केला तर ते दान
होईल का?????

आजच्या काळात पैशाला महत्त्व आल्यामुळे दानशूर व्यक्ती दुर्मिळ आहेत. हेच खरं!!!!!

मी तर असं दान मागते,
हेचि दान दे गा देवा,
तुझा विसर न् व्हावा....

:) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :)

सूर्याला अभिवादन

 

सूर्योदय......

आज जरा लवकर बाहेर पडले,
थंडगार,मस्त वाऱ्याच्या झुळका स्वागत करत होत्या.

 हळूहळू चालत झुळुकांचा आनंद घेत घेत समुद्रकिनारी आले.

 काळे ढग दिसत होते आणि सूर्योदय तर झालाच होता.

 मी नेहमीच्या ठिकाणी पोहोचेपर्यंत अगदी प्रखरच भासला, नुसत्या डोळ्यांनी बघता येत नव्हतं!!!!!
पण झाडाझाडतून बघितला.

 मग म्हटलं चला वाराही छान येतोय, लाटांचा आवाज ऐकत बसू,

 जीवनसत्व 'ड' पण मिळेल!!

 मग जरा कट्ट्यावर बसले.

 खूपच छान वाटत होतं.....