घरातून बाहेर पडले तर वाडीच्या बाहेरच असणाऱ्या तेजस्वी पिवळ्या रंगांच्या लॅबर्नम फुलांनी लक्ष वेधले.
पुढे चालायला सुरूवात केली दाभोळकरांचे दत्तमंदिर, जे फक्त दत्त जयंतीच्या दिवशी सर्वांना खुले असते,
पुढे चालायला सुरूवात केली दाभोळकरांचे दत्तमंदिर, जे फक्त दत्त जयंतीच्या दिवशी सर्वांना खुले असते,
तेथे मधुमालतीच्या फुलांचा मस्त सुगंध, पुढे
विल्सन कॉलेजच्या येथून रस्ता ओलांडला, आणि कॉलेजकडे बघितले, पांढऱ्या
चाफ्याचे सुंदर गुच्छ, झाड नुसते बहरलेले!!!!!
चला , सूर्य दर्शन कसं
होणार????
टिळकांना प्रणाम केला
आणि एक बाईक गोदरेज गार्डनपाशी थांबली
(आता यात काय विशेष ??)
तर..... त्या बाईकवर मागच्या सीटवर एक पुरूष वॉकर घेऊन बसला होता, ज्याचा
उजवा पाय दुखावला होता, पायाला पट्टा होता, पुढे बसलेला माणूस म्हणाला,
तुला पाय टेकवायचा नाही ना!!!! सलाम केला त्या व्यक्तीला, त्यांच्या
जिद्दीला, मनोमन.
मग बदामांची झाडं त्या फुलांचा मंद सुवास......
तेवढ्यात मागून हरी ॐ हा आवाज आला.....तर आमचे शिंपी....... त्यांच्याबरोबर
गप्पा मारतांना मस्त विचार कळला, ते प्रत्येक देवाचे नाव दहा दहा वेळा
घेतात, म्हणजे १ तास चालण्याचा कसा होतो ते कळतच नाही. सुंदर विचार!!!!!
आणि आलंच की सूर्यदर्शन होण्याचं ठिकाण!!!
६.३० झाले होते पटापट फोटो काढले, बघा कसं मस्त झालं सूर्यदर्शन, पण पूर्ण ८ मिनिटे वाट बघावी लागली. पण आज भरतीची वेळ जवळ असावी. लाटांचा मस्त आवाज येत होता.
No comments:
Post a Comment