जुले... Julley नमस्कार

८ जून

लेह लडाख येथे जाऊन आल्यावर

जुले... Julley 

नमस्कार

लेह लडाख येथे सुद्धा... ब्रह्म मुहूर्तावर जाग येत होती.

स्वामीनाम ओठी होते

सर्व प्रवास आनंद दायी होत होता...

आयुष्यात हिमालय दर्शन,

जवानांना सलाम.!

आपले जवान किती खडतर आयुष्य जगतात हे पाहायचे होते.

 थोडेफार अनुभवायचे होते.

कारगिल  विजयज्योत येथे नतमस्तक व्हायचे होते.

तेथील अडचणी....

भारत किती विविधतेने नटलेला आहे.... हे बघायचे होते. 

सिंधू नदी दर्शन.! तिची विविध रूपे बघायची होती.

Zoji La पास, khardong पास, चान्गला बाबा पास

हे अती उंचावरील पास बघायचे होते...

बर्फात खेळायचे होते.

भारताचे डोके...लेह लडाख... 

पाकिस्तान आणि चीन येथील बॉर्डर, 

शेवटची गावे बघता आली.

बर्फाच्छादित शिखरे, 

वैराण वाळवंट,

वेगवेगळ्या रंगांच्या  दगडाचे डोंगर...

हिरवाई असलेले डोंगर

बर्फाची झालेली नदी

चद्दर ट्रेक म्हणजे??

 बघितले... गाडीत बसून

वाळवंटात एकदम हिरवळ दिसली कि किती छान वाटते ते अनुभवले

वाटेत मिलिटरीच्या गाड्या ओळीने जाऊ लागलेल्या बघितल्या.

सियाचीन येथे जाणाऱ्या जवानांना बघितले, 

सलाम केला...

पायातील एक एक बूट 5 किलो वजनाचा.. ऐकूनच 

अरे बापरे.!!! 

असे झाले...

आणि सोबत सामान

आणि बंदूक, आणि काय काय???

त्यांचा फोटो काढला...

लामा... यांच्या प्रार्थना स्थळांना भेट दिली

खूप उंचावर.!

तेथील शांतता.. थंडावा

आवडून गेला...

येथील रस्ते... मिलिटरी जवानांनी बांधले आहेत

फारच सुंदर रस्ते...

त्याचे नाव 

*हिमांक रोड organization*

कित्तीतरी डोंगर पार केले

गाडी ड्रायव्हर्स चे कसब वाखाणण्याजोगे.!

किती शांततेने, एकमेकांना समजून घेत गाडी चालवतात...

त्यांना सुद्धा सलाम केला.

बाय रोड 6000 किमी प्रवास केला,

 सर्व रस्ता वळणा वळणाचा, 

काही ठिकाणी डोंगरावरून माती दगड खाली आलेले 

तरी संयमाने गाडी चालवतात

(एकही अपघात बघितला नाही)

प्रत्येक गाडीत हिटर आणि ऑक्सिजन.!

गाडी चालक... आश्वासक शब्दात मदतीचा हात देतात,

 *डरो मत.!*

गावाबद्दल, 

येथील राहणीमान याची माहिती तर देतातच

 पण कुठे कोणत्या जवानाने कसे काम केले हे सांगतात.!

येथे कोणीही आजारी पडत नाही.

इतके स्वच्छ शुद्ध हवामान आहे.

येथील लोक साधे जेवण जेवतात.

भात, राजमा, मसूरडाळ

आणि बर्फ पडतो तेव्हा सुकवलेल्या भाजा

नाशपती, सफरचंद, आक्रोड, जर्दाळू,

अशी फळे खातात.

मुबलक आहेत याची झाडे.

नवीनच माहिती कळली

ती म्हणजे...

500 खेचर... यांची बटालियन आहे...यांना जवानांचा दर्जा आहे

त्यांना मसाज,

 dr ट्रीटमेंट, सर्वकाही जवानांप्रमाणे...

रसद पुरवणे, हे या खेचरांचे काम.!

Pangong येथे जाताना..

दुपारी एक नंतर रस्ता पाण्याने भरतो,

 तो आठ वाजेपर्यंत... 

म अडकून राहावे लागते.. 

तर तेथे त्या अगोदर पास व्हावे लागते.

पण आता तेथे माती टाकण्यासाठी डम्पर आहेत.

Pangong... Holy water...

ते खारे पाणी आहे, 

नितळ सुंदर शांत संथ आहे, 

याचा 30% भाग भारतात तर 70% भाग चीन मध्ये आहे.

रस्ता तयार करणारे कामगार ... ओह

किती कठीण काम करतात ते बघितले

दिवसा ऊन मी म्हणते

(रणरणते ऊन)

आणि रात्री??? 

*हूं हूं हूं हूं थंडी....*

उंचावर प्राणवायूची कमतरता जाणवते,

 सतत घोट घोट पाणी पिणे हाच त्यावर उपाय आहे.

अती उंचावर जातो तेव्हा

 भर दुपार असली तरी डोके झाकले पाहिजे,

 जास्त वेळ गाडीतून उतरू नये..

या भागात सतत पाणी प्याले पाहिजे म्हणजे ऑक्सिजन लेव्हल चांगली राहते...

जे महत्त्वाचे... नाक तोंड ओलसर राहणे महत्त्वाचे.

या ठिकाणी तेलकट मसालेदार खाऊ नये.!

कुणी सांगून गेले आहे...

करावे देशाटन.!

 30 मे ते 7 जून

लेह लडाख येथे जाऊन आले

जसे देवदर्शन हि यात्रा असते

तसे याठिकाणी जाणे म्हणजे जवानांना सलाम,

आपला भारत किती विविधतेने नटलाय, 

हिमालय दर्शन

असे मला वाटते....

साद देती हिमशिखरे... 

खरोखरच हिमालयाच्या कुशीत....

 बर्फाच्छादित शिखरे... 

कधी चुनखडी चा डोंगर बऱ्याचवेळा वाळूचे डोंगर... 

बाजूने वाहणारी नदी,

 कधी पात्र अगदी अरुंद तर कधी भले मोठे पात्र.! 

कधी निळसर पाणी तर कधी हिरवट,

 तर कधी अगदी वाळूसारखे... 

कधी कोरडी नदी तर कधी नदीला भरपूर पाणी... 

सर्वकाही आश्चर्य चकित करणारे....