Thursday, 31 May 2018

३१ मे संध्याकाळ

5/31, 4:13 PM
 वासरे... आठदहा डोंगरावरून येताहेत...
हिरवा गार डोंगर, बाजूने सिंधू नदी वाहत आहे, 
आणि डाव्या बाजूला गाव आहे, 
आणि नदी त्या बाजूने वाहत जात आहे, 
समोर डोंगर रांग, उंचावर थोडाच बर्फ वाटत आहे,
 पण जे पाणी येतंय ते वेगात आहे,
म्हणतो ना नदी दुथडी भरून वाहत आहे...

गोधुली या एका पोस्ट ची आठवण झाली.

गाई वासरे घराकडे निघाली आहेत,
वासरे दुडक्या चालीने खूर उधळत धावत उतरली सुद्धा... 
छोटी काही दिवसाचीच असावीत.! वासरे, गाय नाही फक्त वासरे.!
[5/31, 5:42 PM]  आता सहा वाजत आले
पण.... ट्रॅफिक जाम
म अजूनही तिथेच
उन्ह कमी होऊ लागलंय...
कधी सुरु होणार??? कुणास ठाऊक...

काही वर्षापूर्वीच्या
पुणे मुंबई ट्रॅफिक ची आठवण होत आहे....

आज हा Zoji La पास ओपन ठेवणार आहेत म्हणे.!
तीन दिवस बंद होता ना हा पास...
 जवळपास 2000 गाडया अडकल्या आहेत म्हणे...
बघू कधी सुरु होतोय???

निसर्ग सौंदर्य अप्रतिम.! हवामान सुंदर
प्रवास आजच तर सुरु झालाय..
हिमाच्छादित शिखरे.. 
छान हिरवाई, आता सूर्यास्त होईल कि काय??? 
 
अजून पुढे काय काय बघायला मिळेल हि जिज्ञासा.... 
हिमालयात जाणे,
 हिमशिखरे प्रत्यक्ष बघणे, 
तेथे येणाऱ्या अडचणी,
 तेथील जनजीवन जवळून बघायचे, 
लहान असताना सिंधू नदी कोणत्या मार्गाने जाते हे अभ्यासले होते, 
जवळून सिंधू नदी पहायची होती...
आज प्रत्यक्ष सगळे बघत आहे.

गेशीअर्स

आज 31 मे

सकाळी खरतरं कारगिल कडे रवाना होणार होतो पण
..
आज गेले तीन दिवस रस्ता बंद आहे 
तो आज सुरु होईल असा अंदाज आहे...
म मस्त प्रोग्रॅम

 गेशीअर्स बघायला जाऊ असे ठरले

घोडे ठरवले 625 ₹ प्रत्येकी ठरवले.
आणि निघालो बहुतेक 16,17 जण आहोत.
दोनचार जण चालत आणि एकजण घरीच.! 
घोडयावर कसे बसतात??? 
बसले एकदाची...
घोडी होती तीचे नाव मोती.! 
थोडी लहानखोरी .! 
तिच्याबरोबर असलेला लियाकत... त्याच्याबरोबर मध्ये गप्पा
सध्या त्यांचे रोजे सुरु आहेत.
अंतर आहे आठ किलोमीटर.!
सुंदर निसर्गसौंदर्य... 
असे कधी आपण जाऊ असे वाटत नव्हते. 
कोणत्या कोणत्या सिनेमांची शुटिंग झाली
कोणत्या गाण्याचे शूटिंग झाले... याची माहिती देत होता.. हे नायक नायिका छान बोलतात अशी माहिती देत होता
आणि एकदा त्या पॉईंट पर्यंत गेलो... तेथे स्लेज गाडीवर बसून बर्फावरून खाली घसरून यायचे
पॉईंट सहा... 
प्रत्येकी 200₹ माणशी... पण थोडे कन्सेशन, 1000₹ माणशी.!

पण आम्ही नाही गेलो...
आम्ही मस्त कॉफी घेतली
आणि एक व्यक्ती तेथील
ड्रेस मटेरियल विकायला आली.. मस्त गप्पा आणि कॉफी.! 
खरेदी नाही
परत निघालो.! 
थोड्या उंचावरून आलो.! 
शॉर्टकट आहे म्हणे...
घोडेवाल्याने फोटो काढले...

आता निघालोय. कारगिल कडे...
 साडेतीन वाजलेत.
अनिश्चित वेळ आहे पोहोचण्याची.
ट्रॅफिक जाम आहे.
कधी पोहोचणार माहित नाही
एवढे नक्की.!!! 
कि ट्रॅफिक जाम आहे.
भली मोठी वाहनांची रांग आहे.
आत्ता ऊन मी म्हणतय..
जशी संध्याकाळ होईल तसे तापमान खाली खाली जाईल...
 गरम कपड्यांची आवश्यकता भासेल...
बघू किती वाजत आहेत पोहोचायला????
घोड्यावर बसल्यानंतर...
 घोडा चढ चढतो तेव्हा आपण पुढे झुकायचे आणि उतार असतो तेव्हा आपण मागे व्हायचे...
मधूनच घोडेवाला त्या घोडीला शाब्बास असे म्हणत होता... 
पुढचा घोडा जाईल तसा मागचा जातो.
आपण म्हणतो ना... घोड्याला झापड बांधतात ... म जसा पुढचा तसा मागचा....

पण आयुष्यात 

प्रथमच घोड्यावर बसण्याचा अनुभव मस्त.!!

आता बघू  रात्री पाठ कमर पाय काय काय दुखतंय... 
पण छान वाटतंय.!

 जंगली चिनार
जंगली चेरी, 
जंगली अंगूर अशी झाडे दिसतात आणि हो हिरवळ, छोटे गवत (laun)
देवदार वृक्ष  मात्र बर्फात मस्त दिसतात... 
याचीच हिरवळ... आणि काही ठिकाणी सुंदर हिरवळ आहे गाई, वासरे, घोडे, मेंढ्या चरताना दिसतात...

Wednesday, 30 May 2018

मुंबई .. दिल्ली ... श्रीनगर ... सोनमर्ग

30 मे
7 च्या विमानाने दिल्ली
पुढे श्रीनगर... विमानानेच


आणि पुढे
मोटारीने सोनमर्ग .!!

सुंदर असा निसर्ग....

दल लेक...

अबब.!! केवढा मोठा परिसर... किती किमी आहे???? 
दल लेक गोठला. असे वाचतो पेपर मध्ये फोटो बघतो...
सुंदर शिकारे.
 नुसते फेरी मारण्यासाठी. 
तसेच सुंदर असे राहण्याचे शिकारे.!
अगदी सिनेमात बघतो तसे.

अप्रतिम निसर्ग.!!!

सिंधू नदीचे सुंदर दर्शन. 

बहुतेक प्रवासात उजव्या बाजूने कधी लांबून तर कधी अगदी जवळून...
 पाणी वेगात वरून खाली आणि दगड धोंड्यातून उसळी मारत धावत आहे.
प्रथम बर्फाच्छादित शिखर बघितले,आणि एकदम खुश झाले.
म कधी गाडी थांबवून फोटो काढले कधी गाडीतून...

आणि राहण्याचे ठिकाण या अशा निसर्गाच्या कुशीत... 

कधी सिनेमात बघितले होते आणि आता प्रत्यक्षात...!!!
दिवसा ठीक, उन्हें वाढत जातात आणि रात्री 
हू हू हूं हूं थंडी....

तरी आज पहिलाच दिवस.!

वाटेत मेंढ्या भरपूर दिसत होत्या,
 अगदी आपली वाट अडते
 घोडे... असेच भरपूर.
गायी... अगदी छोटी छोटी वासरे.


आणि हो आपल्या कडे जशी बोगनवेल 

तसे इकडे डोंगराच्या पायथ्याशी गुलाब....



हिमशिखरावरून पाणी येतंय.
तसे हे पाणी येतानाच गोठले तर माती मिश्रित बर्फ गोठलाय तो मतकरी दिसतो बर्फ.!

गुलमर्ग , सोनमर्ग दल लेक  शिकारे.. असे सगळे ऐकले, काही सिनेमात बघितले होते...
साद देती हिमशिखरे.... 
आज बघत आहे प्रत्यक्ष.!
काश्मीर... नंदनवन, सुंदरता... वाचून ऐकून होते आज बघताना जाणवतंय.!

Wednesday, 23 May 2018

कासव दिन...

23 मे

आज आहे जागतिक कासव दिन...


कासव, प्रत्येक देवळात असतेच.. 

श्रीविष्णूंचा कुर्मावतार. सगळ्यांनाच माहित आहे. 

मंदिरातील कासवाची दृष्टी देवाच्या पायाशी असते.

तसे ससा कासव या गोष्टीरूपाने आपल्याला कासव माहित असते. 
आता

 कासव महोत्सव असतात. 

काही समुद्र किनाऱ्यावर.!!
मादी विणीच्या काळात किनाऱ्यावर सुरक्षित ठिकाणी १००/१५० अंडी घालते..
 काही लोक हि अंडी टोपली खाली झाकून ठेवतात.

 ठराविक काळानंतर हि पिले अंड्यातून बाहेर येतात आणि
 समुद्राकडे वाटचाल करतात. 
तेथपर्यंत जाताना या छोट्या पिलांना अनेक अडचणींचा सामना करावा लागतो.. 
(पक्षी, खेकडे असे प्राणी त्यांना खातात)
त्यात काही पिलांचा मृत्यू होतो. 
ती पिले समुद्राकडे जाताना त्यांच्या पावलांचे सुंदर ठसे दिसतात. 
 हा सोहळा पाहण्यासाठी अनेक लोक जातात.

 मादी आपल्या पिलांना केवळ नजरेच्या वात्सल्याने मोठे करते.
(प्राणी आपल्या पिलांना दूध पाजतात तसे कासवी करू शकत नाही)

कासव दीर्घायुषी असते.


 असे महोत्सव अलिबाग, रत्नागिरी किनाऱ्यावर असतात.. 
अजूनही इतर किनाऱ्यावर असतील..

मंदिरात कासव का असते ते सर्वांना माहित असते...

प्रत्येक मंदिरात पितळी, किंवा दगडी कासव असते,
 कासवाचे दर्शन घेऊन मग मुख्य देवतेचे दर्शन घेतात.

हल्ली फेंगशुई प्रमाणे 

घरात छोटे पितळी कासव, ताटली किंवा बरणी मध्ये पाण्यात ठेवतात.


"चालत राहा हळूहळू का होईना आपण यशापर्यंत नक्की पोहोचतो."

असा संदेश ससा आणि कासव या गोष्टीतून आपल्यापर्यंत पोहोचतो..

कासव हा प्राणी जमीन आणि पाण्यात दोन्ही ठिकाणी राहतो.

मी खूप मोठी कासवे अहमदाबाद आणि हैद्राबाद येथील प्राणी संग्रहालयात पाहिली आहेत.

आणि पाळीव कासवे जी आकाराने छोटी असतात अशी काही घरी पाहिली आहेत.

पाठीवरील कवच टणक असते.. 
काही धोका वाटलाच तर कासव आपले तोंड त्या कवचात लपवते.
 आणि शांत उभे राहते...

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
 हे doodle माझ्या मुलीने काढले आहे. 

Sunday, 13 May 2018

ए आई, अहो आई



मदर्स डे च्या निमित्ताने

 आई.... 

आई असते आपली गुरु,

 तिच्यापासूनच सर्व सुरु ..

 दमलो तरी तोंडातून जे थकवा जाण्याचे शब्द असतात
 ते म्हणजे... आई.!
विसावा मिळतो... ते म्हणजे आईची मांडी.!
आपलं सगळं बालपण तिच्या भोवती असतं,
 काही दुखले खुपले तर... 
पटकन शब्द येतात ते म्हणजे... 
आई..
काही वेळा तर
 तिला न सांगता सगळ्याच गोष्टी कळतात
 माहित असतात..
 आल्यागेल्याचे स्वागत,
 कोणाला बरे नसेल तर सेवा शुश्रूषा करणे, 
स्वयंपाक करताना सर्व लक्ष त्याच गोष्टीकडे कसे द्यावे,
 कामावर जाताना आणि कामावरून आल्यावर 
कोणतीही कटकट सांगू नये, 
अशा गोष्टी न कळत आम्ही शिकत गेलो,
सुंदर हस्ताक्षर,
 उत्तम रांगोळी काढणे,
 कथाकथन सुंदर करे,
 वर्तमान पत्र वाचन करणे, 
सुंदर लेख कात्रणे ठेवणे, 
भरतकाम विणकाम लोकरकाम करणे हे तर आवडते छंद.!
 तांब्यापितळेची भांडी लकलकीत करणे, 
घराची साफसफाई करणे, 
देवदिवा लावल्यानंतर गोड गळ्याने श्लोक, म्हणणे,
 खूप सुंदर करे, गाता गळा होता, गाणी सुंदर म्हणे,
 सगळ्या नातेवाईकांबरोबर छान संबंध होते,
 मैत्रीचे, आपुलकीचे होते.

 कुणाचेही पटकन कौतुक करे..

 ट्रिप सहल यात आनंदाने भाग घेत असे,
 पत्ते खेळायला आवडत होते.. 
कधीही काही दुखते खुपते असे रडगाणे गात नसे...
 होता होईतो सगळे अंगावर काढे...
 आता मागे वळून बघताना असे वाटते कि कसे सगळे जमवत असे??? 
त्यावेळी कधी तिला थँक्स, आई तू किती करते???
 असे म्हटले नसेल, 
पण आज म्हणावेसे वाटते...

 आई खूप खूप धन्यवाद.! 

सगळ्या गोष्टी तुझ्याकडूनच घेतल्या...
आम्हाला पण अशीच ओळख हवी,
 एक चांगली व्यक्ती म्हणून...
 कुणीही असेच म्हटले पाहिजे... 
या अगदी आई सारख्याच आहेत...
-----------------------------------------------

 अहो आई...


एकदम निटनेटक्या,
 जे काम करत ते अगदी मन लावून.!
 भाजी चिरणे एक सोहळाच असायचा..
दूध तापवणे, हे काम सुध्दा... 
करताना त्या दुसरे काम करत नसत,
 म्हणून कधी दूध उतास गेले, करपले, असे झाले नाही,

सर्व पदार्थ उत्तम करत .

 खूप लांब जाड केस होते. 
सकाळी छान  केस विंचरून त्याचे चक्र घालत . 
आणि दुपारी मात्र केस सारखे करत. 
नऊ वारी साडी चापून चोपून नेसत . 
कॉफी आवडीने पीत . 
 
 हसतमुख, गोड चेहऱ्याच्या आई, भारदस्त, होत्या...
सगळे कसे आखीव रेखीव असायचे त्यांचे...
हिशोब लिहायला बसल्या तरी.. सगळे साहित्य घेऊन बसत,
 जरा हे दे, ते दे असे नसे,
 सकाळी कामगार सभा, अगदी आवडीने ऐकत,
 रात्री पत्ते खेळायला आवडत असे,
आणि हो ... टीव्ही बघणे
 त्यासाठी साप्ताहिकी लिहून ठेवीत 
ती व्यवस्थित पेपर पॅड वर असे,
 सकाळीच बघत आज कोणता कार्यक्रम बघायचा
 शनी रवी सिनेमा कोणता आहे?? 
छायागीत आवडीने बघत...

आणि हो 

गजानन महाराज पोथी

 रोज एक अध्याय नेमाने वाचत...

आणि त्यांची एक वही होती... स्तोत्रांची...

सगळे नीटनेटके, जागच्याजागी, वेळच्यावेळी करणे... 

सर्व भावंडांची आवडनिवड जपत, 
पुढे स्वतःचा संसार केला.!
त्याकाळी सर्वात मोठी मुलगी या नात्याने आलेली जबाबदारी आनंदाने केली
भरतकाम विणकाम याची आवड जपत तीच नोकरी केली,
अप्रतिम भरतकाम याचे सुंदर उदाहरण आजही आमच्याकडे आहे. 
 

 कोणतेही challange स्वीकारणे आवडत असे,

 

 स्पर्धेत भाग घेऊन बक्षीस मिळवण्याचा आनंद घेत आणि देत.

धुळे सोडून आल्यावर तिकडे मैत्रिणी असूनही 
परत गेल्या नाहीत याचे मात्र आश्चर्य वाटते
म्हणजे उगाच जीव गुंतवून ठेवला नाही...

आपल्या मुलांनी बँकेत नोकरी करावी

 हे त्यांचे स्वप्न

 दोन्ही मुलांनी पूर्ण केले.

 दोन्ही मुलांना घरातील कामाची छान  सवय केली होती. 

त्यामुळे मुले कोणतेही काम करणे सेवा करणे यात कधी मागे राहत नसत. 

--------------------------------------------------

Saturday, 5 May 2018

पत्र पाठवणे..


ईमेल, व्हाट्सअप्प, फेसबुक, सब पर सरकरकी नजर रहेगी, मतलब साफ है, 

बंद लिफ़ाफ़े में

चिठ्ठी भेजना शुरू करो!

डाक विभाग पे 

भरोसा रखो.!!


आता असेही दिवस आले, सावध करण्याचे.!

     पूर्वी साध्या पोस्टकार्डवर खुशाली पाठवली जायची.
पत्र येणार आहे, याची हुरहुर असे, 
बरेच दिवसात पत्र आले नाही तर काळजी असायची.
गावाला कुणी जात असेल तर... 
स्टेशन वर निरोपाचे हात हलत व 
पोहोचलास कि पत्र पाठव असे आवर्जून सांगितले जाई.

नोकरी लागणार याचे पत्र येई, 

होतकरू अशावेळी पोस्टमन येण्याच्या वेळी वाट बघे.

दोन वेळा ठरलेल्या असत.

 ज्यांना लिहिता वाचता येत नसे त्यांना वाचून दाखवण्याचे काम पोस्टमन करायचा. 

पत्र लिहून देण्याचे काम असेच.. वेतन कमी पायपीट जास्त.!
 मधल्या काळात लिफ्ट नव्हती तर जिने चढ उतार करावे लागे..
. पण तो त्यांच्या कामाचा भाग होता..

आता कुरिअर वाले यांची मदत होत असेल.!

आता इतके कुणी पत्र पाठवणारे नसावेत.
यांच्याशी घरोब्याचे संबंध असायचे.! 
रोजच भेट होणारे, आपल्या बरोबर नेहमीचे सबंध. 
 एखाद्या दिवशी चांगली बातमी घेऊन येणारे पत्र आणले कि खुशीने काहीजण बक्षिसी देत असत...

(तुटपुंजा पगार असतो हे सर्वश्रुत आहे)

या सेवेत महिला असतात
पोस्ट वूमन किंवा पोस्ट पर्सन.! 
पूर्वी पोस्टातील मुलगी नावाचा चित्रपट आल्याचे स्मरते.!
रस्त्यात पुटपाथ वर लाल रंगाची पेटी असते.
यात दोन कप्पे असतात एक मुंबईतल्या मुंबईत असलेली पत्रे, तर दुसरा मुंबई बाहेरील पत्र.!

पोस्टात अनेक सोयी सुविधा असतात.
पोस्टकार्ड, अंतर्देशिय पत्र तिकिटे पाकिटे मिळतात.
 पैसे गुंतवता येतात,
 हमखास पत्र मिळावे म्हणून थोडे पैसे जास्त घेऊन सेवा मिळते. 
पाकिटातून काही महत्वाचे कागद असतील तर
 वजन करून जास्त पैशाचे तिकीट लावून ते पोहोच होते...
काहीजण मुद्दाम जास्तीचे तिकीट लावत नसत.
म्हणजे हमखास असे तिकीट न लावलेले पत्र मिळत असे
 कारण दुप्पट आकार घेत असत (असे म्हणत)

आंगडिया सर्विस फेमस आहे. 

तसेच इतर हि कुरिअर सेवा आहेतच.

पण पोस्टकार्ड.! 
कमीतकमी पैशात खुशाली कळवता येत असे 
 पण काही गोपनीय असे तर मात्र अंतर्देशिय पत्र हि छान सोय.! 

आजही यापैकी पत्र आले तर....

 कुणाचे असेल?? हा विचार येतो...

कारण प्रत्येकाच्या हातात फोन आहे,
 पटकन जगाच्या कोणत्याही भागात क्षणात पोहोचता येते, 

आज पत्र, हे परीक्षेत मार्क मिळवण्यासाठी, एवढाच भाग राहिला असेल....

किंवा गणित विषयात गणित सोडवणे एवढेच असेल. 

(शाळेत असताना हमखास एक प्रश्न असायचा)
फार कमी वेळा पोस्टात जाण्याची वेळ येत असेल.

आता कोणीही असे म्हणत नसेल पत्र पाठवून खुशाली कळवा,
 तुमच्या पत्राची वाट बघेन,
 बरेच दिवसात तुमचे पत्र नाही,

काळ पुढे चालला आहे,
 निरनिराळ्या क्षेत्रात प्रगती होत आहे, 
काही गोष्टी काळाच्या पडद्याआड जात आहेत.
पण अजूनही पोस्ट ऑफिस दिसतात, 
काही अजूनही जुनी, काहीच सुधारणा नाही....

खाकी युनिफॉर्म, खाकी पिशवी खांद्याला, 
ठरलेल्या वेळी पोस्टमन काका येतात 
पण त्यांच्या पिशवी मध्ये पत्र,  आंतर्देशिय पत्र असतील??

बहुतेक अहवाल... बँक स्टेटमेंट्स, क्रेडिट कार्ड बिल्स....

पण.... कागद वाचवा मोहीम असेल तर ऑनलाइन सगळे मिळते.



Wednesday, 2 May 2018

रांगोळी.... चिमूटभर आनंद

 चिमूटभर आनंद


मैत्रिणीने काही कारणानिमित्त रांगोळी काढली... 
आणि मला पाठवली.
सहज सुचले ते लिहिले...


☆□◇○☆□◇○☆□◇○☆□◇○


पंगतीत रांगोळी काढण्याचे पितळेचे नळकांडे आमच्याकडे होते.
असे आता  म्युझिअम मध्ये मिळेल बघायला.!
आणि कदाचित प्लास्टिक चे मिळत असेल कुठेतरी.!

रांगोळी काढण्याची
 पण आवड असावी लागते..!
करेन अशी जिद्द असावी लागते.
जमेल नक्की असा विश्वास हवा..
केल्याने होत आहे रे
आधी केलेची पाहिजे...


तू जर शिकायला आली नसतीस तर...
मी काही हात धरून शिकच असे केले नसते.

नंतर सुद्धा तुला मार्गदर्शन मिळाले ते हि उत्तम होते.

"तुझा हात कलाकाराचा आहे."

माणसाकडे चौफेर ज्ञान हवे.
कशात मागे राहू नये...
प्रयत्न केला कि येते.!!

पण वाटा फोडल्या कि न करण्यासाठी अनेक कारणे मिळतात...

मला वाटते तू रांगोळी काढत राहावीस...!
एक सुंदर कला आहे हि.!!
रांगोळी काढत राहिली कि
निरनिराळ्या कल्पना मिळतात.
म दुसरे काही वेगळे विचार येणार नाहीत...


रांगोळी.... वाईट घरात येत नाही.
(किडा मुंगी सुद्धा)
...................................

संकलन

फार पूर्वी पासून दारात रांगोळी घालण्याची पद्धत होती.
जेव्हा एखादी स्त्री सुंदरशी रांगोळी काढते, तेव्हा त्यामध्ये ती पूर्ण तल्लीन झालेली असते.
कला आणि एकाग्रता मिळून एक सुंदर कलाकृती तयार होते. 

प्रत्येकालाच रोजच्या दिवसात काहीतरी नाविन्य हवे असते, आपल्यातील आवड लक्षात घेऊन व्यक्ती जेव्हा त्या आवडीला योग्य रूप देते तेव्हा त्या आवडीचं कलेत रूपांतर होतं.

तुमच्यात असलेल्या अतिरिक्त ऊर्जेचा सकारात्मक उपयोग करायला शिका.!
येथपर्यंत... संकलन आहे
✧✧✧✧✧✧✧✧

रांगोळी... 

रंगांची ओळ,

रंगावली,

भूमी अलंकरण.... 


अंगण सारवले कि 
त्यावर रांगोळी काढण्याची पद्धत आहे..
 त्याला
 कणा घालणे असे म्हणतात..

पाटाखाली रांगोळी काढल्याशिवाय औक्षण केले जात नाही...

पांढरी रांगोळी कधी काढू नये. 
त्यात हळद कुंकू ची चिमटी असते.!
शुभ चांगले म्हणून रांगोळी काढतात.
***************************
पूर्वी जेवणाच्या पंगती असत... 
म रांगोळीचे नळकांडे असे 
ते गाडीसारखे फिरवत म्हणजे पूर्ण पंगतीत 
पटकन रांगोळी पट्टा काढला जाई...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

रांगोळी रेखाटताना...
 जेवढी बारीक रेघ तेवढी सुरेख रांगोळी.!
ठिपके काढून ते एकमेकांना जोडून होणारी रांगोळी.! 
नंतर रंग भरायचे. 
यात  रांगोळीत रंग मिक्स करून 
काढलेल्या रांगोळीत रंग भरतात.
अशा रंगोळीवर चमचम टाकली 
कि ती रांगोळी अजून सुंदर दिसते.

✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿

म संस्कार भारती रांगोळी आली.
 जेवढी जाड रेघ तेवढी छान रांगोळी.!
यात आधी ठरवले जाते 
रांगोळी कशी, किती मोठी काढायची.
म त्यात चाळणी, गाळणीच्या साहाय्याने
 नुसतेच रंग भरले जातात.
म त्यावर रांगोळी काढली जाते.
 एकदाच ठरवून रंग भरायचे ती दुरुस्त करणे कठीण.!
हि सहकार्याने काढली जाते,
  पाच हि बोटे जुळवून काढतो ना.!
बोटाच्या पन्हाळीतून सोडायची रांगोळी, सलग एका धारेत.!
कितीही मोठी.... 
अगदी गालिचा अंथरला आहे असे वाटते.

♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤

आता आली बोटाची किंवा एक मिनिट रांगोळी.!
कोणतेही साधन वापरून पटकन होणारी रांगोळी.! 
(कोणतेही साधन न वापरता फक्त बोटांनी सुद्धा काढता येते )
यात रंग मिश्रित रांगोळी चा वापर केला जातो.
पटकन होणारी, पाहिजे तेवढी मोठी काढता येणारी रांगोळी...
नजरेत भरली जाणारी रांगोळी.!
अगदी छोट्या जागेत सुद्धा काढता येते.!
काच, टाइल्स असेल तर उत्तम.!

✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽

काहीजण देखावे, व्यक्ती असे काहीही फार सुंदर काढतात.
त्यासाठी तासन् तास काम करावे लागते....
चिकाटी असावी लागते.
याची प्रदर्शने असतात.
यातील एक ....
शिव राज्याभिषेक.! फारच सुंदर काढले जाते.
(म्हणजे सगळीच चित्रं सुरेख असतात)
--☉☉---☉☉---☉☉---

तांदूळ पीठ कालवून रांगोळी काढली जाते.
चुना वापरून रांगोळी काढता येते...
तेलावर, पाण्यावर रांगोळी काढली जाते.
आता तर तयार रांगोळ्या घरी करता येतात.
आरसे मणी टिकल्या लावून रांगोळ्या तयार केल्या जातात.
( अशा रांगोळ्या दिसतात सुरेख, कायमस्वरूपी, 
आणि हो... जमिनीवरून उचलणे सोपे,
ती फिस्करण्याचे कारण नाही, 
उचलून परत खोक्यात, पिशवीत भरून ठेवायच्या, 
जमीन खराब होत नाही )
❀ ❀ ❀❀ ❀ ❀❀ ❀ ❀

फुलांच्या रांगोळ्या, 
ओटी सामान वापरून, चहा तयार करण्याचे साहित्य वापरून, 
केळफुल वापरून, 
फणस साहित्य वापरून, फळं वापरून, 
भाजा वापरून, 
रंगीबेरंगी रीळ वापरून चमचे, ग्लास, कप वापरून.
बांगडया, टिकल्या वापरून
 असे कोणतेही साहित्य वापरून
 सुंदर रांगोळ्या कल्पकतेने काढल्या जातात.


पण असे असले तरी परंपरागत रांगोळी पटकन काढली जाते..

❀ ❀ ❀❀ ❀ ❀❀ ❀ ❀

रांगोळी:-
रांगोळी म्हणजे ...
❀ ❀ ❀❀ ❀ ❀❀ ❀ ❀

भूमी-अलंकरण;

मांगल्याचे प्रतिक, 
पावित्र्याचे प्रास्ताविक
आणि प्रसन्न्तेची खूण…

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

ऐतिहासिक काळापासून
 रांगोळीचे अस्तित्व दिसते
 संस्कृतीच्या विकासाचे प्रतिबिंबही
 रांगोळीत पडल्याचे प्रत्ययास येते.

卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐


काढलेली रांगोळी फिस्कारली जाणार हे माहित असले तरी.... 

सुंदर रांगोळी काढली जाते, 
रांगोळी फिस्कारली तर
 ते घर नांदते आहे याचे लक्षण आहे.
-----------------------------------------------
 माझी एक मैत्रीण रोज एक रांगोळी काढते 
आणि सुप्रभात म्हणून ती पाठवते.
म तिला तिच्या मैत्रिणींनी सांगितले कि तू क्लास घे
म मी तिला म्हटले..

हो अगं नक्की घे क्लास.!


हि एक मिनिट रांगोळी..!
नोकरी करणाऱ्यांना काढता येईल.

रंग रांगोळीची किमया
विचाराला देईल छान दिशा.!

मनात नवनिर्मिती करायचा विचार असेल.!!

सर्वांचे अंगण/ उंबरठा असा सुंदर होईल.
 सातत्य महत्त्वाचे...!!
एक रांगोळी काढलेली तुला स्वतःला आनंद देते
आणि इतरांनाही....

आणि हा आनंद इतरांना हि 
त्या रांगोळी रुपाने इतरांना हि त्या वाटतील.
आणि सुप्रभात स्वनिर्मित रांगोळीने होईल.

हि एक मिनिट रांगोळी काढण्यासाठी टाइल्स असेल तर उत्तम.!!!


एखादी नवी आणून
 जरा टेबल स्टूल वर ठेऊन
 उभ्या उभ्या सुद्धा काढता येईल...
मदतीला you tube असतेच.
पण काढत गेले कि सुचत जाते...
आपणच केलेली निर्मिती आनंददायी.!
आपलाच एक अल्बम तयार होईल.!!

चिमूट भर आनंद...