स्वामी सकाळ...

गुरुवार ची सकाळ मठात जाण्याची, 

 चालता चालता अनेक गोष्टी नजरेस पडतात. 

शांत प्रसन्न सकाळ, 

सूर्यदेव अजून दिसत नाहीत, 

पक्षांची किलबिल सुरु आहे, ठराविक वाहनांची ये-जा सुरु असते, 

लोक सुध्दा, प्रभातफेरी वाले, मुलांना शाळेत सोडणारे, आमच्यासारखे देवळात मठात जाणारे...

 

एक स्त्री अनवाणी आमच्या पुढे चालत होती, बहुतेक गुजराथी असावी, 

वय असेल साठीच्या पुढे... का बरं अनवाणी चालते?

 

बाजूलाच चर्च आहे... इकडे लोक चप्पल/बूट घालूनच प्रार्थना स्थळत जातात, 

निर्धोक मनाने, चप्पल/ हंरवेल? हि चिंता नसते..

.

 पुढे मठ परिसरात चप्पल/ बूट ठेवण्यास जागा आणि हि सेवा आहे.... 

म्हणून आपण मस्त दर्शन घ्यायला मोकळे होतो तर.. 

 

काही मंदिरात चप्पल सांभाळणारे लोक आहेत ,

 पैसे घेऊन काम करतात, चाकरी करतात

त्यांना रोजीरोटी मिळते...

 

असे अनेक विचार आले मनात...

आलो मठात.... गुरुजींची पूजा सुरु आहे..

 आज स्वामीदर्शन मस्तच झाले एकही हार नाही,

 आणि देव्हाऱ्यातील देवांच स्नान सुरु आहे... 

छोट्या पादुका यांचे दर्शन घेतले प्रदक्षिणा केली..

म उभे राहून प्रार्थना म्हटली, 

माझी , मला वाटते... जे ओठी येतात शब्द ते.. म्हणते.

 तीर्थ अंगारा प्रसाद घेतला.

 

दिवसाच्या कोणत्याही प्रहरी गेले की वेगवेगळे अनुभव येतात. 

वेगळे लोक भेटतात. 

सकाळची वेळ शांत प्रसन्न असते. 

सूर्यदेव .. छान दर्शन होते. कोवळी किरणे... त्याचे रंग... सारा आसमंत सुंदर भासतो.... 

मठात छान वाटते सकाळी जाण्यास.!

 

 

श्रीस्वामी समर्थ

!!!!! श्रीस्वामी समर्थ !!!!!

 ॐ♤ॐ♤ॐ♤ॐ♤ॐ♤ॐ

आलो मठात जाऊन

स्वामी दर्शन 

सकाळची शांत वेळ

सुंदर वातावरण

वाटेत शाळेत जाणारी मुले मध्येच स्कूल बस,

सकूटरवरून मुलांना सोडणारे पालक, 

प्रभात फेरी करणारे लोक

अजून सूर्यदर्शन नाही.

पण दिवस मात्र उजाडला आहे...

मठात मंत्रजागर सुरु आहे.

गुरुजी पूजा करत आहेत, लोक शांतपणे दर्शन घेत आहेत.

सकाळी प्रदक्षिणा घालायला मिळते. 

आज गुरुजींनी केळे, राजगिरा वडी, बुंदी आणि गुलाबाचे फूल दिले

मठात पोहोचलो तेव्हा सात वाजले होते... 

दर्शन घेतले.

प्रथम पायापाशी.... 

म हळूहळू.. संपूर्ण...

गुरुजी पूजा करत आहेत ना, म छोट्या पादुका, छोटा देव्हारा, त्यातील देव, समोर काचेत असणाऱ्या पादुका, 

आज अजून त्यांची पूजा व्हायची आहे, काचेवर शिळी फुले तुळशी आहेत.

दर्शन घेतले,  प्रदक्षिणा घातली, आणि प्रथम डाव्याबाजूने दर्शन म दत्त दर्शन, आणि म भिंतीजवळ उभे राहून उजव्या बाजूने दर्शन

सुचेल ते प्रार्थनेचे शब्द.!

म अंगारा, 

मी नेहमी गळ्याला आणि भांग असतो तिकडे लावते,

 कपाळाला लावला तर काही वेळेला डोळ्यात जातो, 

तीर्थ घेतले, प्रसाद मिळाला होताच...

हात धुतले आणि टॅक्सीने नाना चौक सिग्नल येथे उतरलो, 

मी हार फुलपुडी घेऊन आले 

सुंदर असे रामाचे दर्शन घेतले.

 तेथून शंकर दर्शन खिडकीतूनच

घेतले.

आजची सकाळ सुंदर झाली...

दिगंबरा, दिगंबरा श्रीपाद श्रीवल्लभ दिगंबरा.

अवधूत चिंतन श्रीगुरुदेव दत्त....

 

[2/21, 8:42 AM]

स्वामी सकाळ...

गुरुवार ची सकाळ मठात जाण्याची, 

अनेक गोष्टी चालता चालता अनेक गोष्टी नजरेस पडतात

शांत प्रसन्न सकाळ, 

सूर्यदेव अजून दिसत नाहीत, पक्षांची किलबिल सुरु आहे,

 ठराविक वाहनांची ये-जा सुरु असते, 

लोक सुध्दा, प्रभातफेरी वाले, 

मुलांना शाळेत सोडणारे, 

आमच्यासारखे देवळात मठात जाणारे...

 

एक स्त्री अनवाणी आमच्या पुढे चालत होती, 

बहुतेक गुजराथी असावी, वय असेल साठीच्या पुढे... 

का बरं अनवाणी चालते?

 

बाजूलाच चर्च आहे...

 इकडे लोक चप्पल/बूट घालूनच प्रार्थना स्थळत जातात, 

निर्धोक मनाने, चप्पल/ हरवेल? हि चिंता नसते... 

 

पुढे मठ परिसरात चप्पल/ बूट ठेवण्यास जागा आणि हि सेवा आहे.... 

म्हणून आपण मस्त दर्शन घ्यायला मोकळे होतो तर.. 

 

काही मंदिरात चप्पल सांभाळणारे लोक आहेत , 

पैसे घेऊन काम करतात, चाकरी करतात

त्यांना रोजीरोटी मिळते...

 

असे अनेक विचार आले मनात...

आलो मठात.... 

गुरुजींची पूजा सुरु आहे.. 

आज स्वामीदर्शन मस्तच झाले एकही हार नाही, 

आणि देव्हाऱ्यातील देवांच स्नान सुरु आहे... 

छोट्या पादुका यांचे दर्शन घेतले प्रदक्षिणा केली..

म उभे राहून प्रार्थना म्हटली, 

तीर्थ अंगारा प्रसाद घेतला.

 

 वेळ असेल त्या प्रमाणे येतो जातो स्वार्थ परमार्थ 

नाहीतर टॅक्सी आहेच 

शक्यतो सकाळी जातो सुंदर शांत निवांत दर्शन . !

भगवद्गीता स्पर्धा.. अध्याय १५ व १६

एस एन डी टी 

भगवद्गीता स्पर्धा..

अध्याय १५ व १६

१६ फेब्रुवारी  २०१९

शनिवार 

वेळ दुपारी बारा वाजता.

SNDT कॉलेज मध्ये

स्पर्धा प्रथमच घेतली होती.

उत्साह खूपच होता...

 कॉलेजचे कुलपती 

श्री दीपक गोविंद देशपांडे

 उत्तम बोलणारे होते... 

तसेच त्यांनी दोन विषयात पीएचडी केली आहे,

 आता त्यांना संस्कृत घेऊन पीएचडी करायची आहे.

 त्यांनी संस्कृत अभ्यास सुरु केला आहे.

   एक फेब्रुवारी पासून ते कुलपती या पदावर रुजू झाले आहेत.

पण ते एका कार्यक्रमा मध्ये होते, त्यांना यायला उशीर झाला.

कार्यक्रम कॉलेज मध्येच होता. 

त्यांना उशीर झाल्यामुळे स्पर्धा खोळंबली....

दोन्ही परीक्षक मस्त होते.

मी दोन्ही अध्याय म्हणणार होते.

मी अध्याय, श्लोक म्हटल्यावर 

*शोभनं अती शोभनं..* असे म्हणाले... 

आणि सर्वांनी छान झाले हे सांगितले.

*(हे दोन शब्द म्हणजे माझे बक्षीस)*

ज्यांना पहिले बक्षीस मिळाले... 

त्या आमच्या वाडीतीलच.... 

त्या चालित म्हणतात

 त्या शृंगेरीला जाऊन आल्या आहेत...

 त्यांना शोभनं बहु शोभनं असे म्हणाले.

तेव्हाच पहिले बक्षीस निश्चित झाले,

 दुसरे आणि तिसरे बक्षीस सुध्दा आम्हाला कळलेच... 

(पहिली तिन्ही बक्षिसे सरांच्या विद्यार्थिनी)

आणि उत्तेजनार्थ दिले ते मात्र आश्चर्यकारक...

आणि विभागून वगैरे नाही

 कारण जे सन्मान चिन्ह दिले ती बरोबर ५ होती. 

पण सुंदर ऐकायला मिळाले.. मी म्हटले याचा मला आनंद मिळाला.

त्यांनी दोन गट केले लहान आणि मोठे , एकूण ७५ स्पर्धक होते

आमच्या गटात 50 तरी होतेच.

१५ किंवा १६ वा अध्याय, 

दोन्ही, 

किंवा

कोणताही एक अध्याय... 

अशी स्पर्धा होती.

असे दोन वेगळे गट करायला हवे होते.

तरी अधून मधून श्लोक विचारले म्हणून 4 पर्यंत स्पर्धा संपली.

 त्यानंतर बक्षीस समारंभ,

बक्षीस समारंभासाठी

 कुटे मॅडम ज्या कॉलेज च्या रजिस्टार आहेत,

 त्या फारच सुंदर बोलल्या

अगदी थोडक्यात...

* फक्त एक अध्याय म्हणणारे

 आणि 

दोन अध्याय म्हणणारे असे दोन गट केले असते तर... 

स्पर्धा वेळेत संपली असती.

स्पर्धेची जागा, हॉल खूप छान सजवला होता

एक प्रोजेक्टर होता. 

त्यामुळे भिंतीवर सतत एक कुठलातरी गीतेतील श्लोक आणि 

एखादे कृष्णाचे चित्र सतत दिसत होते.

 भिंतीवर चित्रे आणि सुभाषिते त्याचे अर्थ असे लावले होते 

एका कोपऱ्यात सरस्वती देवीची मूर्ती होती.

दरवाजातून आत जाताना 

आम्हाला कुंकुम तिलक (ओले) आणि हळद लावत होते.

स्पर्धेसाठी वातावरण खूप छान होते...

तेथील शिक्षिका / छात्रा

सारखा पेहराव केला होता

 (हळदी साडी आणि मरून रंगाचा ब्लाऊज)

मस्त वाटत होते.

तेथे जे मान्यवर आले होते

 त्यांना श्रीकृष्णाला आवडणारी तुळस, 

याची रोपे देऊन सत्कार केला. 

तर कुलपती... यांना शाल श्रीफळ... 

आणि त्यावेळी आम्हाला

 गीतेतील एक श्लोक म्हणायला सांगितला,

 आम्ही 

कर्मण्येवाधिकारस्ते

मां फलेषु कदाचन ।

मा कर्मफलहेतुर्भूर्मा ते

सङ्गोऽस्त्वकर्मणि ।।

हा श्लोक म्हटला.

आणि ओझा मॅडमच्या वेळी ...

वासांसि जीर्णानि यथा विहाय

नवानि गृह्णाति नरोऽपराणि ।

तथा शरीराणि विहाय जीर्णा --

न्यन्यानि संयाति नवानि

देही ।।

हा श्लोक म्हटला..

कार्यक्रम झाल्यावर ... 

होता, अल्पोपहार.! 

प्रथमच स्पर्धा घेतली होती तरी उत्तम व्यवस्था होती. 

पण वेळेचे नियोजन ....

पण स्पर्धेला जाऊन आनंद मिळाला... 

अनेक जणांना ऐकता आले.

कॉलेज वर्गात बसता आले. 

कॉलेजच्या खास खुर्चीत बसता आले...

स्पर्धा घेण्यासाठी किती मेहेनत असते,

 कोणत्या गोष्टी लक्षात ठेवून कराव्या लागतात ते कळले... 

असे वाटले जर...

परीक्षक जर समोर असते तर....

ते आमच्या बाजूला होते

कोणी बोलले तर... 

असे वाटे आपल्याला ते श्लोक सुरुवात सांगत आहेत 

म बाजूला वळून बघून विचारावे लागत होते...

असो ... 

मस्त झाली स्पर्धा. 

मी धिटाईने म्हटले. 

मला म्हणताना आनंद मिळाला 

तसा समोर बसलेल्यांना 

आणि परीक्षकांना सुध्दा मिळाला.!!!

बकेट लिस्ट

 मी २५ मे रोजी बकेट लिस्ट या सिनेमाहून येताना आठवले...

काय होती बकेट लिस्ट आपली???
आणि आज लिहायला बसले...

( आपल्या इच्छा... आकांक्षा, किंवा हे करावे.... 

असे साधेच शब्द होते मनात , 

सिनेमा मूळे सुंदर गोड नाव मिळाले)

तर बरेचसे होत गेले.

आता अजून जे काही पूर्ण करायच्या आहेत इच्छा... करेन पूर्ण...

काही सहज होत गेल्या.

काही मुलांनी पूर्ण केल्या.

पोहणे/swimming

पोहणे येत नव्हते, कुठे रिसॉर्ट ला गेलो कि लगेच पाण्यात उतरून डुंबत असे, 

म कोणी हसत असे पण मी आपला हा आनंद डुंबण्याचा घेत असे. आणि शिकले ....

तरी 50 व्या वर्षी

 स्वीमिन्ग मात्र मुलीने प्रयत्न केले,

कधी कुठे केव्हा आहे, चौकशी, फॉर्म आणून देणे, ड्रेस देणे.

कधी प्रॅक्टिस करायला बाथ वर घेऊन जाणे...

आणि जे काही मला वाटते ते पूर्ण करायला हे असतातच....

माझ्या अगदी छोट्या छोट्या गोष्टी

ज्या नक्की पूर्ण करता येतील आज ना उद्या

परदेशी जाणे.

 

दुबई 

 

हे सुध्दा तिचे प्रयत्न

काही गोष्टी तिच्यामुळे झाल्या होतील होत आहेत.

आता वाटतय

बकेट लिस्ट... करावी

काय पूर्ण झाले याची

आणि आता काय करायचे आहे याची.!!!

गीता वाचन करावे, पाठ करावी..

असे मुलाच्या मनात आले, सी ए परीक्षा दिल्यानंतर २०१५ मध्ये...

आणि हि इच्छा २०१६ फेब्रुवारी मध्ये 

उत्तम मार्गदर्शन करण्यास गुरु मिळाले 

आणि हि इच्छा पूर्ण झाली.

कोणी म्हणताय

नोव्हेंबर नंतर रिकामं वाटेल

सध्या गीता आहे.

म काय

तर छान उपयोग होईल

राहिलेले पूर्ण होईल

पूर्ण करण्याचा ध्यास लागेल..

योगा शिक्षक झाले.

आपल्याला योगासने यायला हवीत पण... 

क्लास लावला आणि नाही आले तर... 

आपले हसे होईल असे वाटे..

पण मैत्रीण म्हणाली अगं दादरला योगशिक्षक कोर्स आहे करू आपण

मनाने उचल घेतली आणि योग शिक्षिका झाले...

लगेच वहिनीने घरीच चार जण गोळा करून वर्ग घे म्हणाली... 

सराव छान झाला आता क्लास मध्ये शिकवायला सज्ज झाले..

तेव्हा मला दादर येथे वर्ग घ्यायचा होता एक महिना.!!

10 तरी नावे हवीत

तर मुलीने तेथे नाव दिले

आणि सलग महिनाभर येत होती वर्गाला....

आता सुध्दा 

शृंगेरीला गीता म्हणायला जाणार तर.... 

मी कसे म्हणते हे बघायला यायची माझ्या दोन्ही मुलांची इच्छा आहे.

पण तिकडे म्हणताना.. फक्त म्हणणारे असतात. 

बाकी कोणी नाही

रत्नागिरी येथील टिळकांचे घर

भगूर येथील सावरकर यांचे घर

बघण्याची इच्छा होती ती पूर्ण झाली

अक्कलकोट येथे जायचे होते,

 तर ते दक्षिण यात्रा केली तेव्हा पूर्ण झाले

आणि म अनेकवेळा गेलो.

त्यावेळी अनेक ठिकाणे बघितली

कन्याकुमारी... विवेकानंद स्मारक

वाह...

बराचसा महाराष्ट्र फिरलो. 

मुख्य आमची कुलदेवता....

लोक लग्न झाले कि लगेच जातात.

आम्हाला मात्र १६/ १७ वर्षे लागली जायला.

आणि हो भारत सुद्धा.! 

बऱ्याच राज्यांना भेटी दिल्या... 

गोवा 

 

तेथील लोक त्यांचे जीवन जवळून बघता आले.

सिमला कुलू मनाली,

हैद्राबाद, बडोदा, बंगलोर म्हैसूर उटी

थोडेसे दिल्ली

अष्टविनायक...

 प्रथम संपूर्ण कुटुंबाबरोबर 

आणि नंतर सुद्धा तीनचार वेळा तरी गेले... 

ज्योतिर्लिंग.... खरतर १२ 

पण बरीचशी योगायोगाने पाहीली.

लेह लडाख... वाह 

किती लहानपणापासून लडाख बद्दल आकर्षण होते...

 ते इतक्या वर्षांनी पूर्ण झाले २०१८ मे/ जून मध्ये.!

जंगल सफारी ... वाघ सिंह बघावे

ताडोबा  माया वाघीण

गीर सफारी

झाले कि पूर्ण.!!!

अशा अनेकोनेक गोष्टी होत्या त्या झाल्या पूर्ण

कॉम्पुटर शिकले...

 माझ्या मुलामुळेच

संस्कार भारती रांगोळी...

 

 कुठे बघितली कि... 

आपल्याला पण यायला हवी असे वाटे...

 केला वर्ग, खुप खूप प्रयत्न आणि काढू लागले मोठ्या मोठ्या....

अंध मुलांसाठी काही करावे वाटत होते 

आणि सहज कोणी विचारले करणार का

त्या शाळेत गरज आहे रिडर्सची

आणि झाली कि बकेट लिस्ट पूर्ण.!

(असेही मी अकरावी मध्ये असताना हे काम करत असे. )

 

चार लोकांसमोर उभे राहून बोलायचे 

स्पर्धेत भाग घ्यायचा.... 

गीता म्हणू लागले आणि स्पर्धेत भाग घेतला... 

मिळाली तीनचार बक्षिसे...

सुडोकू.... 

काय आहे कसे खेळतात..

शिकवले मुलीने...

आणि घेतला भाग.. आता मिळते बक्षीस.!!! नेहमी च.!

निरनिराळ्या यात्रा 

काशी 

कुरवपूर येथे तर दत्तयाग केला 

 

पिठापूर 

जगन्नथ पुरी 

अशा अनेक यात्रा 

गणेश याग.. वाडीतच 

याचे यजमान पद 

 

रायगड बघायला जायचा आहे..

बघू कधी होतंय पूर्ण

असे अनेक असेलच.. पण रायगड हे प्रमुख आहे खरेतर....

ताजमहाल बघायचा आहे.

चित्र काढायला यायला हवे.

गाणे जरा बऱ्यापैकी चार लोकांसमोर म्हणता यायला हवे.

चार लोकात बरा डान्स करायला यायला हवा... 

किती किती काय काय वाटत असते ना.!!!

एक बकेट लिस्ट हा सिनेमा बघितला आणि मनात किती गोष्टी आल्या.!!

आणि आता जे ब्लॉगवर लिहिते...

फोटो असतात रंगीबेरंगी दिसते लिहिलेले 

ते सगळे माझ्या मुलांनी शिकवले.

माझा जसा ब्लॉग आहे तसा तुमचा सुध्दा असावा असे मला वाटते.

कधी लिहीन असे वाटले नव्हते,

 पण... योगायोगाने लिहू लागले,

 ते तुम्हा सर्वांच्या प्रोत्साहन असल्याने....
मनात येणारे तुमच्या बरोबर शेअर करावे असे वाटते....

******************************

अनेकोनेक गोष्टी पूर्ण झाल्या 

पूर्ण होत आहेत.  नवनवीन गोष्टी 

शिकाव्या पाहाव्या असे वाटते 

रोज नवा दिवस

 नवे काही असतेच पूर्ण होते,

 पूर्ण करण्याचा प्रयत्न करते.

घरटे

20 डिसेम्बर

नाही कुठे शाळा

नाही कुठे सर

कुठे झाली असतील

पाखरे इंजिनिअर???

कबुतर...

काल मरिन लाईन्स येथे गेलो होतो.. गीता प्रेस या दुकानात जायचे होते.

बाहेर उभे असताना सहज लक्ष गेलं ते एका कबुतराकडे... त्याच्या चोचीत वाळकी काडी.!

बघितले तर मी जिथे उभी होते तिकडे वरच ते कबुतर घरटे बांधत होते ती काडी तिकडे ठेवली आणि ते भुर्रकन समोरच्या रस्त्याला गेले. त्या झाडाखाली वाळलेल्या काड्या असाव्यात.. परत एक काडी घेऊन ते आले...

कसे कळते पक्ष्यांना???

कि येथे आपल्या घरट्यासाठी वाळक्या काड्या मिळणार आहेत?

आता पुढे त्या काड्यांवर मऊ पिसे पसरली जातील, घरटे अंडी घालण्यास योग्य झाले कि यथावकाश अंडी घातली जातील आणि ती उबली कि त्यातून छोटी छोटी पिले येतील एक पिलांचे रक्षण करणार आणि दुसरा खाद्य आणून पिलांना भरवणार.!

( या पिलांना फार थोडी पिसे असतात, आणि ती इतकी सुंदर दिसत नाहीत. हळूहळू ती सुंदर दिसू लागतात )

 यावेळी कोणीही त्यांच्या जवळ जाऊ शकत नाही ते कबुतर एकदम क्रुद्ध होते, आणि त्याचा तो अवतार बघून आपली घाबरगुंडी होते आणि आपला स्वर त्रासदायक होतो कधी हि पिले मोठी होतील अस झालाय अगदी.!!! सारखे त्यांचे ओरडणे....( हूं हूं )

खरतर गुटूर्गु गुटूर्गु...सुरु असते....

 त्यांची विष्टा... 

अगदी नको होते...

पण... घरटे बांधण्याचे त्यांचे कष्ट... छोटी पिले होण्यापर्यंतचा प्रवास,

कबुतर हा पाळीव पक्षी आहे. छोट्याशा लाकडी खोक्यात यांना ठेवतात सकाळी यांना मोकळे सोडतात, संध्याकाळी आपल्या घरट्याकडे ती परत येतात. 

पांढरी शुभ्र कबुतरे.. स्वतंत्र दिनी उडवली जातात (शांतताप्रिय )

थोडा करडा रंग राखाडी रंग सुद्धा असतात रंगाच्या वेगळे पणामुळे ती लक्ष वेधून घेतात.

बाकी नेहमी दिसणारी कबुतरे... त्यांची मान , याचा रंग छानच दिसतो.

चालताना हा पक्षी मान पुढे मागे करत चालतो.

कबुतर शांतता प्रिय पक्षी, फार फार पूर्वीचा पोस्टमन.... !!!

     डाळ वाळत ठेवली आणि त्याची राखण केली नाही तर ती डाळ फस्त करणारा...

जोंधळे चणे अगदी आवडीने खातात.

 आणि हो थोडा बावळट पक्षी...

मांजर दाणे टिपणाऱ्या कबुतरांची चटकन शिकार करते...

लहानपणी... एक ख्रिश्चन माणूस बंदूक घेऊन यायचा आणि कौलाच्या , घराच्या वळचणीला असलेल्या कबुतरांना गोळी घालायचा.... चार पाच तरी कबुतरे  शिकार करायचा....

असो...

कबुतरे हि दाणे टिपती

मला पाहता उडून जाती

उंच घराच्या कौलावरती

शिवाशिविचा खेळ खेळती

कधी घराच्या आडोशाला

त्यांची भरते गायन शाळा

पंख फडफडवूनी

म्हणती गाणी हूं हूं करुनी

आठवते ना हे बडबडगीत

*******************

कबुतर

कबुतर

नाही कुठे शाळा

नाही कुठे सर

कुठे झाली असतील

पाखरे इंजिनिअर???

कबुतर...

काल मरिन लाईन्स येथे गेलो होतो.. गीता प्रेस या दुकानात जायचे होते.

बाहेर उभे असताना सहज लक्ष गेलं ते एका कबुतराकडे... त्याच्या चोचीत वाळकी काडी.!

बघितले तर मी जिथे उभी होते तिकडे वरच ते कबुतर घरटे बांधत होते ती काडी तिकडे ठेवली आणि ते भुर्रकन समोरच्या रस्त्याला गेले. त्या झाडाखाली वाळलेल्या काड्या असाव्यात.. परत एक काडी घेऊन ते आले...

कसे कळते पक्ष्यांना???

कि येथे आपल्या घरट्यासाठी वाळक्या काड्या मिळणार आहेत?

आता पुढे त्या काड्यांवर मऊ पिसे पसरली जातील, घरटे अंडी घालण्यास योग्य झाले कि यथावकाश अंडी घातली जातील आणि ती उबली कि त्यातून छोटी छोटी पिले येतील. एक पिलांचे रक्षण करणार आणि दुसरा खाद्य आणून पिलांना भरवणार.!

( या छोट्या पिलांना फार थोडी पिसे असतात, आणि ती इतकी सुंदर दिसत नाहीत. हळूहळू ती सुंदर दिसू लागतात )

 यावेळी कोणीही त्यांच्या जवळ जाऊ शकत नाही ते कबुतर एकदम क्रुद्ध होते, आणि त्याचा तो अवतार बघून आपली घाबरगुंडी होते आणि आपला स्वर त्रासदायक होतो कधी हि पिले मोठी होतील अस झालाय अगदी.!!! सारखे त्यांचे ओरडणे....( हूं हूं )

खरतर गुटूर्गु गुटूर्गु...सुरु असते....

 त्यांची विष्टा... 

अगदी नको होते...

पण... घरटे बांधण्याचे त्यांचे कष्ट... छोटी पिले होण्यापर्यंतचा प्रवास, खूप कष्टाचा.. घरटे बांधतानाचा त्याचा प्रवास. खूप कष्टाचा असतो

पण त्यांना घरटे बांधू दिले नाही तर.. ती दुसरी योग्य जागा शोधतात.

कबुतर हा पाळीव पक्षी आहे. छोट्याशा लाकडी खोक्यात यांना ठेवतात सकाळी यांना मोकळे सोडतात, संध्याकाळी आपल्या घरट्याकडे ती परत येतात. 

पांढरी शुभ्र कबुतरे.. स्वतंत्र दिनी उडवली जातात (शांतताप्रिय )

थोडा करडा रंग राखाडी रंग सुद्धा असतो. रंगाच्या वेगळे पणामुळे ती लक्ष वेधून घेतात.

बाकी नेहमी दिसणारी कबुतरे... त्यांची मान , याचा रंग छानच दिसतो.

चालताना हा पक्षी मान पुढे मागे करत चालतो.

कबुतर शांतता प्रिय पक्षी, फार फार पूर्वीचा पोस्टमन.... !!!

     डाळ वाळत ठेवली आणि त्याची राखण केली नाही तर ती डाळ फस्त करणारा...

जोंधळे चणे अगदी आवडीने खातात.

 आणि हो थोडा बावळट पक्षी...

मांजर दाणे टिपणाऱ्या कबुतरांची चटकन शिकार करते...

हल्ली बाल्कनीला जाळी लावतात जेणेकरून कबुतरे घरात येऊ नयेत,

 बाल्कनी खराब करू नये.

     माझ्या लहानपणी... एक ख्रिश्चन माणूस बंदूक घेऊन यायचा आणि कौलाच्या , घराच्या वळचणीला असलेल्या कबुतरांना गोळी घालायचा.... चार पाच तरी कबुतरे  शिकार करायचा....

असो...

कबुतरे हि दाणे टिपती

मला पाहता उडून जाती

उंच घराच्या कौलावरती

शिवाशिविचा खेळ खेळती

कधी घराच्या आडोशाला

त्यांची भरते गायन शाळा

पंख फडफडवूनी

म्हणती गाणी हूं हूं करुनी

आठवते ना हे बडबडगीत

*******************

अशी चिमण्या कावळा कबुतर, हे पक्षी घरटे बांधताना बघितले आहे . 

सुगरण पक्षी घरटे विणताना आमच्या शेजारच्या मुलाने बघितले आहे

आपण तर झाडाला घरटे डोलताना बघतो, कुणाकडे शो पीस असतात..

पोपट ढोलीत असलेले बघतो

****************************

गुलाबी तबेबुबिया

Pink Tabebuia

गुलाबी तबेबुयिया ट्री 

व्हाट्सअप्प या माध्यमातून फोटो आला आणि कुठे??? झाड आहे, ते आले

 म मी गेले बघायला.!!

हि फुले प्रथम गेल्यावर्षी बघितली ती बलार्ड इस्टेट येथे.! त्यावेळी असे वाटले कि हे एकमेव झाड आहे कि काय मुंबई मध्ये.. कारण त्यापूर्वी हे झाड हि फुले याचे नाव याबद्दल काहीच माहिती नव्हती. म नजर शोधक झाली आणि अनेक ठिकाणी हि झाडे बघितली मुलुंड हायवे येथे सुध्दा ओळीने झाडे बघितली आणि आनंद झाला, जेव्हा बहर असतो तेव्हा झाडावर पान जास्ती नसतात... आणि फुलेच फुले दिसतात, टपटप पडत असतात सारखी.! जमिनीवर हलका गुलाबी गालिचा अंथरला जातो. आज मात्र या सीझन ची फुले प्रथम पहिली, सुंदर गुलाबी रंगाची फुले गर्द हिरव्या पानात गुच्छाने डोलत आहेत आणि रस्त्यावर मात्र हि चारच फुले.! झाडावर सुंदर दिसणारी फुले जमिनीवर पडली कि मात्र बिच्चारी दिसतात , ती इतकी हलकी असतात कि वाऱ्याबरोबर इकडे तिकडे जातात. आणि आपण गोळा करून घरी आणेपर्यंत तर ती अगदीच बिच्चारी होतात

फुले फळे म्हणजे झाडाची मुलेच ना.!!!

झाडापासून अलग झाली कि अशी होणारच ना...

बरं ती इतकी उंचावर असतात कि त्यांचा फोटो घेणे कठीण जाते...

 रस्त्याची शोभा तर वाढवतात.! नैसर्गिक फ्लॉवरपॉट. जमिनीवर गालीचा.!

ऋतुमान योग्य सुरु आहे याची खुण.! 

हिवाळ्यात फुलणारी फुले.! हीच फुले जर परदेशी फुलली असती तर... तिकडे उत्सव झाला असता... टपटप गळणारी फुले म्हणून लोक एन्जॉय करायला गेले असते

इकडे मात्र वेगाच्या दुनियेत... फुले फुलतात गळतात आणि कचरा होतात... वाऱ्याबरोबर जातात इकडे तिकडे...

काही घेत असतील नेत्रसुख.! मस्तच असेही म्हणत असतील..

     याची जर विक्री करता आली असती तर.... 

 या वेळी मी मात्र अगदी लक्षात ठेऊन हुजेस रोड येथे ओळीने पाच झाडे आहेत तेथे आज प्रभातफेरी केली आणि या फुलांचा आनंद घेतला

आता अजून पूर्ण बहर यायचा आहे... तो पर्यंत हा आनंद घेईन.!

मेट्रो कामामुळे अनेक झाडे काढून दुसरीकडे लावणे, किंवा तोडतात अशी ओरड बोंब करणारे आहेत ती झाडे बघतात तरी का?? त्या झाडाच्या देखभाली साठी कधी पाणी खत घालतात का??

निसर्गाची सेवा???

सेवा म्हणजे विना मोबदला केले जाते ते

आणी चाकरी म्हणजे पैसे घेऊन केलेले काम

आजच्या काळात असे बरेच असतात कि जे अशी सेवा सहज करतात...

Statue of unity

( Located near Saardar Sarovar Dam,  Kevadia कॉलनी, गुजराथ )

मंगळवार २९ जानेवारी २०१९, यादिवशी आम्ही भेट दिली आहे. याठिकाणी.!

बडोदा .... नर्मदा धरण, सरदार सरोवर

सरदार वल्लभ भाई पटेल

 भारताचे पहिले गृहमंत्री

 यांचा सर्वात उंच पुतळा उभारला आहे.

*******************

पोलादी पुरुष: 

जसे त्यांचे काम भव्य दिव्य तसा त्यांचा पुतळा भव्य दिव्य.!!!!

● पुतळ्याची उंची : १८२ मीटर (५९७ फूट).

● याचे डिझाईन केले आहे, वास्तुशिल्प तंत्रज्ञ..... राम सुतार यांनी.

● आणि अनावरण केले

आपले पंतप्रधान नरेंद्र मोदी यांनी.!!

•••••••••••••••••••••••••

आजूबाजूला विंध्याचल सातपुडा डोंगर रांग...

 खाली नर्मदा मैय्या,

 येथे खूप मगरी आहेत म्हणे.

(आम्हाला मात्र दिसल्या नाहीत. )

 समोर नर्मदा धरण...

सरदार सरोवर.!

 ~~~~~~~~~~~~~

पुतळ्याचे अनावरण 

३१ ऑक्टोबर २०१८ 

या त्यांच्या १४३ व्या जयंती दिवशी झाले..

( statue चे काम सुरु केले ऑक्टोबर २०१३ मध्ये, लार्सन अँड टुब्रो )

___________________

पुतळ्याच्या आतून जलदगती लिफ्टने १३५ मीटर उंच जाता येते

(हे खरे आकर्षण आहे)

म्हणजे त्यांच्या छातीपर्यंत.!

वर जाता येते आणि आजूबाजूचा सुंदर परिसर बघता येतो.

✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿

जवळच valley of flowers...! 

अनेक राज्यातून फुलांची रोपे आणली आहेत.

नेत्रसुख... भरपूरच मिळते. 

तेथून जवळच धरणाच्या जवळ जाता येते... 

(आत्ता मात्र धरणाला पाणी नव्हते)

पण अगदी थोडे पाणी नदीला होते... 

पण जे पाणी होते ते वाऱ्यावर लहरत होते, 

संध्याकाळची वेळ, 

शांत लहरणारे सुंदर निळसर पाणी...

 नदीचे वेगळे रूप

मध्ये असणारे खडक.!

✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽

सूर्यास्त ... 

डोंगरांच्या मागे होणारा , 

त्या पार्श्वभूमीवर पुतळा... 

कित्ती सुंदर दिसत होता.!

सर्व काही शब्दातीत.!! 

प्रत्यक्ष बघणे वाह.!!! 

संध्याकाळी 

५ वाजल्यापासून ते रात्री ८ वाजेपर्यंत

 एका अद्भुत जगात होतो आम्ही.

संध्याकाळी ७ वाजता जो लेझर शो....

 फार फार सुंदर.!!!

पापणी मिटली तर... 

काहीतरी सुटेल बघण्यातून असे वाटत होते...

 कित्ती सुंदर आहे हा शो. 

शो संपताना शेवटी होणारे 

राष्ट्रीय गान.!!!

अभिमानाने छाती भरून येते...

इकडून तिकडे जाण्यासाठी

 छान बसची उत्तम सोय आहे...

आपल्या गाडीने वाहन तळापाशी उतरलो

 कि बस आपल्याला statue ऑफ युनिटी बघण्यास घेऊन येते, 

त्यानंतर Valley of flowers, धरण... या ठिकाणी घेऊन जाते...

मंत्रमुग्ध व्हायला होते.

या सुंदर परिसरात रहायचंय?????

टेन्ट आहेत, येथे राहता येते..

हो, हेलिकॉप्टर राईड उपलब्ध आहे

 फक्त ५०००₹ .!!!

त्यांना जवळून न्याहाळण्यासाठी.!

नाहीतर आपण कधी बसणार हेलिकॉप्टर मध्ये...

हेलिपॅड ,Valley of flowers येथे 

आहे. 

✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽

खूप चालावे लागते म...

आहेत ना .....

Moving walkway

 किंवा autowalk किंवा  travelator, 

Walkalators....

आणि अजूनही जे दिव्यांग आहेत, 

ज्येष्ठ आहेत त्यांच्या करीता

 व्हील चेअर.!!!!

.ツ.....ツ.....ツ.... .ツ....

अजूनही अनेक सुंदर गोष्टींची निर्मिती होईल..

 पण तीन महिन्यातच येथे जाता आले

 हे आमचे भाग्यच आहे.

::::::::::::::::::::::::::::::::::::

जेव्हा आपण पोलादी पुरुषाच्या पायाशी उभे राहतो....

 तेव्हा त्याची भव्यता बघून आपल्या तोंडाचा आ वासतो.!

कित्ती लिहू आणि कित्ती नको असे होऊन गेले आहे.! 

(खरतर गूगल वर सर्व काही बघायला

, वाचायला मिळेल,

 पण मी अनुभवलेले मला लिहावे वाटले.)

××××××××××××××××

अजूनही काही माहिती

भिंती... येथे ज्या भिंती उभारल्या आहेत 

त्या वेगवेगळ्या राज्यातून माती आणून उभारल्या आहेत...

 भिंतीचा रंग वेगवेगळा आहे.

विविधतेतून एकता आहे.

पोलादी पुरुष.!!!

म्हणून शेतकऱ्यांकडून थोडे थोडे पोलाद घेऊन 

( एक कुऱ्हाड इतके पोलाद) गोळा केले.

आपल्या पंतप्रधान यांचा एक छान विचार

यात सर्वाना (शेतकऱ्यांना) सामावून घेणे.

------------------------------

लिफ्ट साठी उभे राहतो तेथे वेगवेगळ्या वॉल वर

 ऐतिहासिक प्रसंग फोटो आहेत छान मोठे.

*******************

संस्थानिक विलीनीकरण

या फोटोत...

सरदार पटेल यांचा फोटो नाही, 

 कारण संस्थानिकांना आपल्या संस्थांचे विलीनीकरण मान्य नव्हते...

 म ते संस्थानिक व्हॉईस रॉय याना भेटले..

म्हणून त्यांचा फोटो आहे पण सरदार पटेल यांचा फोटो नाही..

___________________

पुतळ्याची भव्यता खूपच

( जगातील सर्वात उंच पुतळा आहे)

म चेहरा....?

 तर लिफ्ट परिसरात नुसता

 चेहरा अगदी जवळून बघता येतो.

~~~~~~~~~~~~

याच परिसरात एक documentry सुरु असते... 

सर्व माहिती सुंदर सांगतात... 

चित्रीकरण अतिउत्तम केले आहे..

<><><><><><><><>

जे मला कळले ऐकले गेले ते मांडण्याचा प्रयत्न केला आहे.

लिहू तेवढे थोडे आहे...

◇-◇-◇-◇◇-◇-◇-◇-◇-◇-◇