मी हा अनुभव घेतलाय...
आपल्या राणी च्या बागेत
मुलांना घेऊन गेले होते.
पिंजऱ्यात मोर, पांढरे सुद्धा होते.
मी तर बालपणात गेले आणि चटकन
नाचरे मोरा आंब्याच्या वनात नाच रे मोरा नाच ...
हे गाणं म्हटलं मात्र....
मोर सुंदर नाचू लागला. जणू काही माझ्या गाण्यामुळेच तो नाचला.
बडोद्याला गेले तिथेही हाच अनुभव घेतला.
मी म्हटलं गाणं....
अगदी असाच सुरेख नाचला
तो तर पांढरा होता.
आधीच तो मोर आणि त्यातही पांढरा... आणि पिसारा फुलवून नाचतोय.
ना काळ्या ढगांनी भरलेले आभाळ आणि नाही पाऊस.!
या दोन्ही वेळी माझी आई बरोबर होती
त्यानंतर ताडोबाला पाणवठ्यावर.....
अगदी सकाळी सकाळी मोर नाचताना बघितला
आणि आता गीरला मोराची झुंज...... बघितली
गीर हे सिहांसाठी प्रसिद्ध आहे तस... मोरांसाठी देखील प्रसिद्ध आहे.
गुजराथ... अहमदाबाद आबादनगर..
येथे तर मोर रस्त्याने चालतात
मी मोराच्या बरोबर चालले आहे.
तेथिल जंगलात जाऊन मोराची पिसे गोळा केली... अगदी लहान होती पिसे...
मोराने झटकलेली.!
रस्त्याने आपल्याबरोबर चालता खार आणि मोर
भरपूर आहेत तेथे.
आमच्या वाडीत तर असा उडताना.... बघितला.
चौथ्या मजल्यावर बसला होता.
एकदम रुबाबदार
एवढ्या उंचावरून उडाला. वाह.!
तसं मलबरहिल येथे फिरायला गेलो कि फारपूर्वी मोर दिसत.
पण अलीकडे कधी दिसला नाही.
मागे एकदा आम्ही केळशी येथे गेलो होतो
तेथे अंगणात मोर बांधलेला बघितला. फार वाईट वाटले.
आपला राष्ट्रीय पक्षी असा बंदी करून ठेवला आहे.???
नैसर्गिक मुक्त पक्षी प्राणी बघण्यात जी मजा आहे ती असा बघण्यात मज्जा नाही
मुक्त, अचानक मोर दिसला कि
ओह, वाव, हे आनंदोद्गर
निघतात ना...
आणि बंदी मोर बघितला कि
हळहळ, अरेरे, बिच्चारा...
असो
मोर, नाचताना, फिरताना बघणे किती आनंददायक असते ना....
शाळेतली कविता आठवते
No comments:
Post a Comment