Saturday, 2 July 2016

एक पावसाळी सुखद सुप्रभात.!


मस्त पावसाचा शनिवार....

जाग आली ती सुंदर अशा रेडिओवरील 

"उठी श्रीरामा पहाट झाली पूर्व दिशा उजळली....."

मस्त झाली सुरुवात!
आणि नंतर फिरायला निघताना....

"खेळ मांडियेला वाळवंटी..."

काय करावं???

 घरीच राहून जरा विठ्ठलाची गाणी ऐकत नाचावं....

 आणि आनंद घ्यावा.... 

 कि मस्त पावसाचा अनुभव घ्यावा.!!

चला फिरायला जाऊ!

 आणि वारकरी कसे पावसात भिजत माऊलीच्या दर्शनाला जातात.... 

तसे आपण जाऊ पावसात!!!!
रोज घरात बसून पावसाचा आनंद घेतोय. 

 प्रत्यक्ष भिजू.!

तयार झाले आणि

 छत्री घेतली..(लोकलज्जेस्तव)

असं ही समुद्राकडे जाताना छत्रीचा उपयोग नसतोच.!
स्कायवॉक पर्यंत बारीक पाऊस पडू लागला.!
चला जिने चढू....६० पायऱ्या...
गेलो वर तर....अनेक कुटुंबे...जी स्टेशन समोर झोपतात... ती वर झोपलेली.
नको गादी उशी....आडोसा...
उठल्यावर घराची साफसफाई.....
 उठायचं आणि समोरच टपरीवर चहा प्यायचा.... 
आणि आपल्या व्यवसायाला सुरुवात करायची.. 

होती शंभरेक माणसे!

    तसे काही तरुण.

मुंबईत नशीब अजमवायला आलेले. 

पायात बूट घालूनच झोपलेले.! 

असो.

«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»

चला जाऊ चौपाटीकडेच! पायऱ्या उतरलो.
केनेडी ब्रिज वर आलो.
छानच पावसाला सुरुवात झाली.  

गाडीच्या दिव्याच्या उजेडात पावसाच्या थेंबांची मस्त फुले दिसत होती,

आभाळ संपूर्ण पावसाळी ढगांचे.!
छत्री उघडली.
 रेनकोट घातला तर चेहरा भिजतो,
 चषम्यावर पावसाचे थेंब!
 म दिसायला त्रास होतो.

समोरून एक लाल पोस्टाची गाडी आली.. 

मला अंदाज नाही आला....
 मी आपली छत्री सांभाळत चालत होते,
 पण...चालकाला अंदाज आला. तो थांबला.... 
मी आपली पुढे गेले. 
(मनात सुद्धा धन्यवाद नाहीत...कारण)

मन बालपणात गेले....

अगदी नुकतीच शाळेत जाऊ लागले होते....(मॉन्टेसरी)
जून महिनाच असेल. 
 वडील (अण्णा) आणायला आले होते,
  म एक वेगळाच आनंद असतो....
 त्यांनी माझा हात धरला आणि आम्ही रस्ता ओलांडत होतो.

माझी एका पायातील चप्पल मागे राहिली 

आणि मी वडिलांबरोबर!

 त्यांना पुसट कल्पना ही नाही आणि काही कळण्यापूर्वी
 मी त्यांचा हात सोडला आणि मागे वळले.!
 मग काय... अशीच लाल गाडी... पोस्टाची! 
तिच्यासमोर मी ओणवी..
चप्पल घालत असलेली, आणि गाडीचा ब्रेकचा आवाज.!
 धोका टळला होता.

रस्त्यात वडील काहीच बोलले नाहीत.

 घरी आल्यावर ते आईला म्हणाले तूच हिला शाळेत ने आणि आण.
दुसऱ्या दिवशी आईला सगळे म्हणत होते..
*काल वाचली तुमची मुलगी, हात घट्ट पकडून ठेवा.
*आमच्या तर काळजाचा ठोकाच चुकला.!

*******************************
बरं असो....
तर आम्ही केनेडी ब्रिज तर पार केला आणि..
.इतका वारा.... छत्री तर...तग नाहीच धरणार...
 छत्री सांभाळायची कसरत करणार! 
आणि भिजायला होईल..

.पण त्यासाठीच तर आलो होतो कि.! 

खरतर मला समुद्राचं पावसाळी रूप बघायचं होतं,

आभाळ काळ्या ढगांनी भरलय, 

समोर दुरवरील काहीच दिसत नाही 
 ( गगनचुंबी इमारती ) 
 दूरवरून येणाऱ्या गाड्यांच्या दिव्यांच्या ओळी, 
खवळलेल्या लाटा, समुद्राच्या पाण्याचा पावसाळी रंग,
लोक कसे पावसात छत्री सांभाळतात.!
बस स्टॉपचा आडोसा घेतात...
आणि आपले फिरण्याचे सातत्य,

 नियम कसा पाळतात,
 काही हौशी फक्त भिजण्यासाठीच कसे येतात?
असो....आताच तर सुरु झालाय पावसाळा....
 परत कधीतरी येईलच खास यासाठी जायला.
  मागे वळलो, भिजलो होतोच...

 छान पडणारा पाऊस मस्त अनुभवला....

आणि आता गरम गरम कॉफी....

○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○

काल एक विचार आला...

छत्री ही हरवण्यासाठीच असते...पण...
ती कोणाला तरी सापडते ना.!
म असं का नाही म्हणत! 
" छत्री कोणाला तरी सापडण्यासाठी असते."
छत्री पाऊस वाऱ्यात त्रेधातिरपीट करण्यासाठी असते.
लोकलज्जेसाठी असते.
घेतली नाही तर हमखास पाऊस! घेतली तर .... पाऊस गायब

(ओझं मात्र होतं).

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

पण या दमदार सुरुवात झालेल्या पावसात भिजण्याचा अनुभव मात्र मस्तच!

✽ ✽✽ ✽✽  ✽✽  ✽✽  ✽✽ ✽✽ ✽✽  ✽✽  ✽

No comments:

Post a Comment