पंचमीचा सण आला..

असे सण आले कि...

मी माझ्या बालपणात डोकावते...

        मिश्र वस्तीत गेले बालपण...

 छान दोनतीन मैदाने होती आणि सतत मुले खेळत असत...

 काम करत असत.

दोन मैदानाच्या मध्ये मोठे वडाचे झाड होते... 

म्हणजे यामुळेच दोन मैदाने होती... 

एका बाजूला छान मैदान करून रात्री झिम्मा फुगड्या खेळत असू..

अगदी अनंत चतुर्दशी पर्यंत.

मेंदी काढायची...

 ती आतल्या वाडीत मेंदीचे झाड होते...

 त्यांना विचारून पाने तोडत असू... 

आणि दगडावर वाटून हाताला गोल किंवा पूर्ण हाताला मेंदी.

 रात्री हात बांधून झोपायचे... 

आतल्या वाडीत छोटी मोकळी जागा होती.

अगदी अलीकडे झाडाला झोके बांधून झोके घेताना बघितले मज्जा वाटली.!

यादिवशी तळणे भाजणे वर्ज्य !! 

म आदल्या दिवशी पोळी करणे, 

करंज्या करणे,

 खांडवी करून ठेवणे

 भाजी चिरून ठेवणे. 

हि कामे केल्यामुळे बहुतेक स्त्रियांना वेळ मिळत असेल 

झोके, झिम्मा फुगड्या... आनंद व्यक्त करायला.!

नागविषयी कृतज्ञता... 

म्हणून पूजा.. 

नंतर कथा वाचन... 

नेवैद्य म्हणून दूध आणि भाताच्या लाह्या .!!

     नाग प्रत्यक्ष पकडून पूजा हे मात्र बालपणी माहित नव्हते... 

माझे बालपण सुद्धा शहरातच गेले.!

" बत्तीस शिराळे " यागावी 

शेतात जाऊन नाग पकडून पूजा करतात 

असे दूरदर्शन वर दाखवत असत.

   सुंदर असे  " चंदनाचे नाग नागीण "  आणि 

त्यांची पिल्ले पाटावर काढून त्यांची पूजा... 

घरोघरी होत असे... 

      गारुडी बंदिस्त टोपलीतून नाग घेऊन येत.

त्यांची पूजा केली जात असे.

गारुडी पुंगी वाजवू लागला कि नाग डोलत असे.! 

साप आणि नाग यात फरक आहे हे नंतर नंतर कळू लागले,

   शेषशायी भगवान असे चित्र बघतो.

   आता गीता शिकताना 

सर्पाणामस्मि वासुकीः

अनंतश्चास्मि नागानां

असे पाठ केले आहे.!

श्रावणातील पहिला सण...

असा मजेत आनंदात.. साजरा केला जात असे..

या कथा, सण उत्सव त्यासाठी केले जाणारे नेवैद्य...

 या मागे शास्त्र आहे हे मात्र कोणी सांगितले नव्हते.

   आजी करते म्हणून आई ... 

आई करते म्हणून मुलगी.. 

असे परंपरेने हे सण आले... 

आपले ऋतुमान... 

यानुसार सगळे  सणवार नेवैद्य आहे असे आता आता लक्षात येऊ लागले.

फक्त त्या त्या सणाला तो पदार्थ घरी केला जायचा.... जो त्या ऋतूनुसार.!

✺✺✺✺✺✺✺✺✺✺✺✺✺✺✺

ll नवनाग स्तोत्र ll

अनन्तं वासुकिं शेषं 

पद्मनाभं च कम्बलं

शन्खपालं धृतराष्ट्रं च 

तक्षकं कालियं तथा

एतानि नव नामानि

 नागानाम च महात्मनः

सायंकाले पठेन्नीत्यं 

प्रातःकाले विशेषतः

तस्य विषभयं नास्ती 

सर्वत्र विजयी भवेत|

इती श्री नवनाग स्तोत्रं संपुर्णं

श्री नवनागार्पणमस्तू ||

शुभं भवतू शुभं भवतू शुभं भवतू

✺✺✺✺✺✺✺✺✺✺✺✺✺✺✺

मलबार हिल फेरफटका

चला फिरायला जाऊ.!!!

   संध्याकाळचे ऊन आहे आणि पाऊस.. अजिबातच चिन्हे नाहीत. 

कशाला हवी छत्री???? 

नाना चौकात पोहोचलो आणि आज मलाबरहिल येथे जाऊ या का.?

चल , माझ्या मनात पण हाच विचार आला होता...

जेमतेम कंबाला हिल चढलो 

आणि... अरे हे काय??? 

     मस्त उनपाऊस.! 

एका वाकलेल्या झाडाचा आश्रय घेतला.!

 म्हणजे त्याचे खोड वाकले होते मस्त दोघेही उभे राहिलो.

पावसाचे टप्पोरे थेंब, 

आणि त्या थेंबांची रस्त्यावर दिसणारी फुले...

मस्त बघत उभे राहिलो. 

बघ, छत्री घेतली असती तर.... पाऊस पडला नसता आणि हातात उगाच अडचण. 

(  हा तर नेहमीचा अनुभव  )

    जाऊदे, ऊन पाऊस आहे तर जाईल पटकन.!

 असे म्हणेपर्यंत पाऊस बारीक पडू लागला , 

चला निघू या. छेः

सुरूच झाला परत मोठे मोठे थेंब.!

    मनात विचार आला...

लक्ष्य गाठण्यासाठी जेवढं अंतर तेवढंच घरी येण्यासाठी.!

लक्ष्य गाठायचं तर... पुढे चालायचं आणि 

मागे वळलो तर घरी पोहोचू पण भिजत... 

म भिजायचं आहेच तर पुढेच जाऊ.! 

चला थांबला पाऊस. 

चढ सुरु झाला मात्र...

 दमछाक सुरु झाली...

 पण सुंदर अशी हिरवाई,

 कित्ती कित्ती झाडे... वेली, रोपटी,

 किती विविधता हिरव्या रंगाची.! 

यातील काही झाडे ओळखीची.

त्यातील गुंजा दिसू लागल्या पेवर ब्लॉक च्या फटीतून... 

आणि मन बालपणात गेले..

 जसं बकुळीची फुलं गोळा करताना आनंद होतो

 तसाच गुंजा गोळा करताना आनंद व्हायचा...

✽ उन्हाळ्यात बहरणारा गुलमोहोर, 

झाड कसं लालभडक किंवा केशरी कुठे तरी पान... नाहीच बहुतेक ( उन्हाळ्यात )

आणि आज दिसलेले पावसातील गुलमोहोर झाड,

 वाह.!! क्या बात है.!!

सुंदर पोपटी पाने आणि अगदी शेंड्यावर फुले ... लाल लाल, 

या सगळ्या हिरव्या झाडात हे एक झाड दूरवर असले तरी 

लक्ष वेधून घेत होते.!

✽ पुढे आपला देवचाफा असतो तसाच

 पण याचा रंग मात्र गुलाबी/ कोनफळी नाजूक छोटी फुले... \

रंगाच्या वेगळेपणामुळे लक्ष वेधून घेत होती..

○  नजर मात्र कुठे मोर दिसतो का??? याचा शोध घेत होती.

 फार पूर्वी बघितला होता इकडे मोर!!

आणि कान मात्र कोणते पक्षी...(पक्षांचे कलरव ऐकू येत होते) 

याचा कानोसा घेत होते...   

  ○ दूरवर होला या पक्षाचा आवाज येत होता तर    

○डोक्यावरून पोपटाचा थवा विठू विठू करत उडत गेला.

○ कबुतरे दिसत होती. 

☆संध्याकाळची घरट्याकडे जाण्याची हि पक्षांची वेळ...

 चढ अजून संपत नाही...

नेहमी जाणारे भराभर पुढे जात आहेत...

कुत्र्यांना फिरवणारे येत जात आहेत...

खाली दूरवर दिसणारा शांत समुद्र.

किनारा... थोडीशीच माणसे....

रोज जिकडे फिरायला जातो 
तो किनारा दूरवर बघताना छान वाटले.

रोज तिकडून इकडे दिसणारी झाडांची दाटी बघत होतो... 
आज प्रत्यक्ष इकडेच आहोत आम्ही.! 
इकडून आज समुद्रकिनारा बघत आहोत.

म्हातारीचा बूट दिसला आणि हायसे वाटले... 

चला आता आलो...

पण हे काय???? 

काम सुरु आहे ... गेट बंद.! 

कमला नेहरू उद्यान लवकरच नव्या स्वरूपात बघायला मिळेल. 

समोरच असलेले फिरोजशहा मेहता उद्यान मात्र छान नीटनेटके 

मेंटेन केले आहे.

फिरायला येणारे, नेमाने वॉकसाठी येणारे, फारच सुंदर आहे हे उद्यान.!

सुप्रसिद्ध गाणे ....

आती क्या खंडाला... या गाण्याचे चित्रीकरण जेथे झाले त्या पायऱ्या... दिसल्या..

  चला थोडे पुढे जाऊन पायऱ्या उतरू....

येथे गगनगिरी महाराज आश्रम आहे...
आणि एक मंदिर पण आहे. 
गायी पाळल्या असाव्यात 
शेण गोमूत्र असा वास आला एकदम 
 
 आम्ही सरळ पायऱ्या उतरू लागलो... 
चांगलाच उतार आहे. 

उतारा वरून खाली आलो आणि घराकडे वळलो तेथे एक सुंदर गार्डन आहे

 तेथे   नेताजी सुभाषचंद्र बोस   यांचा पूर्णाकृती पुतळा आहे.

 त्यांना चंदनाचा हार घातला जातो. तो कधी घालणार 
त्याची तारीख वार वेळ असा फलक आहे  तेथे ते लिहीत असतील. 
इतका सुंदर पुतळा भर चौकात आहे पण किती लोक बघत असतील 

आणि  अभिवादन  करत असतील कोण जाणे?? 

भर वेगात गाड्या जात असतात तेथून!

आजचा हा फेरफटका मस्तच झाला.

--☉☉---☉☉---☉☉---☉☉---☉☉---☉☉---☉☉---