राजगिरा लाडू

 एक व्यवसाय 

 आज राजगिरा लाडू  घेताना सर्व आठवले 

याला रामदाणा म्हणतात. 

नावाप्रमाणेच खाण्यास उत्तम पचण्यास हलका . 

दूध ताक यात घालून खाऊ शकतो. 

चिवडा मस्त होतो  

लाहीपीठ पुरी करता येते.

वर्ष असेल 1973,

कुणी वाडीतील आमच्या कडे आले होते...  

 कष्टकरी बायका, घरोघरी धुणीभांडी केरलादी करत 

घरात मुले असत , नवरा क्वचित दारू पिणारा...

बायका घरचा स्वयंपाक करून कामाला जात आजूबाजूच्या वाडीतून सोसायटी मधून.!

अनेक वार उपवास असे मंगळवार, गुरुवार शनिवार म काय फक्त शेंगदाणे आणि चहा यावर उपवास असे...

तर त्यादिवशी कुणी घरी आले आणि आईने त्यांना लाडू दिला, घरी केलेला लाडू ... त्या बाई म्हणाल्या शांताबाई तुम्ही करा ना आमच्यासाठी, मी सांगेन सगळ्यांना तुम्ही करून देणार आम्हाला लाडू वडी...

आई म्हणाली बरं, करेन

आणि आई राजगिरा घेऊन आली आता त्याच्या लाह्या करायच्या त्यावेळी एक खोली लादी शहाबादी थोडी तोडकी मोडकी खुप फटी

आई गॅस शेगडी खाली घेई त्याअधि कापड पसरे त्यावर पेपर... छोटी कानवाली लोखंडी कढई

आणि रवीला फडके गडाळून ती तयार करे. म कढई तापत ठेवे , त्यात एक मोठा चमचा *राजगिरा* टाके आणि लगेच दुसऱ्या हाताने झाकण ठेवी.. छान लाह्या बनत असे सगळे झाले कि चाळणीने त्या लाह्या चाळत असे

म गुळाचा पाक करून त्यात लाह्या घालायच्या

म अलगद लाडू करायचे पाकात घरचे तूप घालायचे म्हणजे लाडू खुटखुटीत होत...

खाताना छान वाटत

जर ते जरा जरी घट्ट वळले तर खाताना दाताने फोडणे कठीण होई.

आईला आम्ही मदत करायचो....आई आपल्या घरासाठी किती कष्ट करते ते आम्हाला कळत होते 

आता लाडू तयार झाले कि ते काचेच्या बरणीत ठेवायचे

 आणि बाजूला एक पैशाचा डबा ठेवायचा

आणि कागद कापून ठेवायचे... 

आई कामात असेल आम्ही कोणीच घरी नसू तर ...(आम्ही शाळेत) तर

 आलेली व्यक्ती डब्यात पैसे ठेवी आणि लाडू बांधून नेई

त्यावेळी लाडू, वडी फक्त पाच पैसे किंमत होती

असे आईने १९७४ च्या डिसेंबर पर्यंत केले

म आम्ही 5 जानेवारी १९७५ साली नवीन जागेत राहायला गेलो

इकडे तिसरा मजला

म लाडू साठी कोण येणार वर???

 त्यावेळी या लोकांना खूप वाईट वाटले होते उपवासाचे छान लाडू वडी बंद होणार म्हणून...

 आज पटकन बाजारातून राजगिरा लाडू वडी घेतो त्यावेळी मला माझ्या आईचे कष्ट दिसतात

असो...

आई म्हणे मी कमी शिकले, घरच्या परिस्थिती मुळे मला शिकता आले नाही

शाळेत आई हुशार विद्यार्थिनी होती  अक्षर सुंदर गाता गळा...

 दिसायला सुंदर... सर्व छान पण परिस्थिती गरीब होती

छोटे छोटे व्यवसाय करत करत संसारा करत होती... अगदी वडील जाईपर्यंत म्हणजे १९८१ पर्यंत... अगदी शेवटी लसूण चटणी केली तिने

वडिलांच्या ऑफिस मध्ये खूप आग्रह केला म्हणून ती लसूण चटणी करत असे.!