२५ ऑगस्ट यादिवशी भाद्रपद चतुर्थी
म्हणजेच गणेश चतुर्थी.!
शुक्रवार शनिवार दिड दिवस
यावर्षी गणपती बाप्पा थोडे लांबून आणावे लागले..
म टॅक्सी मधून
बाप्पांचे आगमन झाले.
यावर्षी यजमान आणि मुलगा असे दोघेच गणपती आणायला गेले
होते.
पाऊस नाही असे पाहून घरून लवकर निघाले.
मी आणि वहिनी स्वागतासाठी तयारच होतो.
मी औक्षणाची तयारी केली,
आणि वहिनीने सुंदर पावले काढली,
आणि आधुनिकतेने रांगोळी काढली..
(कागदाची फुले, पाने असा वेल केला)
हि कल्पना सगळ्यांना फारच आवडली.
दाराला तोरण लावले.
बाप्पाचे औक्षण करताना झांझा वाजवत बाप्पा मोरया,
गणपती बाप्पा मोरया,
मोरया रे बाप्पा मोरया रे
असा गजर केला...
आणि मोबाईल वर ...
सनईचा सूर कसा....
हे गाणे लावले.
यावर्षीची मूर्ती बाल गणेश वाटत होती.
मूर्तीची उंची १३ इंच होती
डेकोशन
अगदी साधे, पण आगळे वेगळे केले होते,
फुले ठेवण्यासाठी खरतर आपली बरणी
असते ती बरणी होती
पण ती डेकोरेट केल्यामुळे काहीच कळत नव्हते.
कागदाचा
वापर केला आणि त्याला थर्माकोलचे मोर चिकटवले.
दिव्यांच्या माळा आणि जोडीने मोत्यांच्या माळा सोडल्या.
दर्शनी भिंतीवर मुंबईतील सुप्रसिद्ध गणपती चा फ्लेक्स करून लावला...
चतुर्थीच्या दिवशी ब्रह्म मुहूर्तावर प्राणप्रतिष्ठा झाली.
मन प्रसन्न झाले..
त्यानंतर आम्ही दोघांनी ११ वेळा अथर्वशीर्ष म्हटले,
श्लोक म्हटले..
त्यानंतर १०८ नामावली you tube वर लावली...
पावसाचा
जोर वाढत होता, कोणी दर्शनाला येईल कि नाही असे वाटू लागले,
इतका पाऊस
होता, पण ५ नंतर पाऊस थांबला आणि मंडळी येऊ लागली अगदी रात्री ११
वाजेपर्यंत.!
आलेल्या मंडळींना गरम इडली आणि चटणी तसेच फ्रूटी दिले.
छान
गप्पा, विचारांची देवाण घेवाण सुरु होती.
दुसऱ्या दिवशी उपमा ढोकळा आणि फ्रूटी असा बेत केला.
उत्तरपूजा झाल्यानंतर बाप्पाच्या हातावर लोणी दिले,
आणि औक्षण केले.
पुढल्या वर्षी लवकर या असे सांगत आमच्या तब्येती चांगल्या ठेवा,
असाच उत्साह ऊर्जा आम्हाला नेहमी द्या अशी विनंती केली.
आणि संध्याकाळी मात्र पाऊस केव्हाही सुरु होईल
असे वाटत असल्याने टॉक्सितून चौपाटीवर विसर्जनासाठी गेलो.
पुढच्या वर्षी लवकर या... असे आग्रहाने सांगितले.
(पुनरागमनायच)
सरकार तर्फे विसर्जनासाठी अतिशय सुयोग्य व्यवस्था होती.
असा फ्लेक्स करून घेतला होता
चित्र रूपाने कागदी वारली गाव उभे केले होते. २४ ऑगस्ट बाप्पा घरी आले
२५ ऑगस्ट प्राणप्रतिष्ठा पूजा झाल्यावर
बाप्पाला आवडणारे ...
रक्तवर्णी जास्वनद
आणि दुर्वा